* * *

Trudno określić czas, jaki upłynął od kiedy Myuu zasnął. Obrazy, jakie zostaną teraz opisane, stanowią coś na rodzaj wizji. Obraz i dźwięk są nieostre, kolory blade.
Widoczny staje się doktor Raichi, ewidentnie wystraszony. Na jego twarzy widać ślady uderzeń. Powoli cofa się.

RAICHI
jąkając się
D-Dlaczego-o... to r-robicie?! Marszałek obiecał, że będę bezpieczny!

JEDEN Z GŁOSÓW
śmieje się
Jakbyś nie zauważył, marszałka tutaj nie ma! A w takiej sytuacji żołnierze rządzą sami sobą!

DRUGI Z GŁOSÓW
do pierwszego
Dobrze powiedziałeś!

RAICHI
w rozpaczy, zamyka oczy
Co ja wam zrobiłem...? Poddałem się, nie stawiałem oporu...

TRZECI Z GŁOSÓW
zirytowany
Denerwuje mnie już ten dziadyga! Uciszmy go wreszcie!

PIERWSZY Z GŁOSÓW
jakby z lekkim zawahaniem
Hmm... Skoro nalegasz...

DRUGI Z GŁOSÓW
podekscytowany
Tylko nie żałujcie kopniaków!

RAICHI
krzyczy
Zaczekajcie...! Zrobię wszystko, tylko...

Na doktora sypie się grad ciosów. Jego głos zostaje stłumiony bólem i zastąpiony przez bolesne stęknięcia, które wkrótce przechodzą w coraz okropniejszy krzyk.

RAICHI
w bólu
Ugh! Argh! Ekh...

Jęki Raichiego mieszają się z odgłosami jakby syreny alarmowej i szumem stopniowo przybierającym na głośności. Wizja staje się mniej wyraźna.

RAICHI

coraz mniej wyraźnie

Aaaaaaaaa...! Aaaargh...! Zostawcie-e...!!!

Szum i wycie syreny zlewają się w jedno z coraz bardziej rozpaczliwymi odgłosami doktora, tak jakby wołał on wniebogłosy. Wizja całkowicie traci ostrość i powoli zaciemnia się. Równocześnie hałas staje się nie do wytrzymania, towarzyszyć zaczyna mu niespotykany pisk.
Całkowicie niespodziewanie doktor Myuu budzi się.

MYUU
zrywa się z pozycji leżącej do pozycji siedzącej
AAAAAAAAAAAAAAAAAA...!

Doktor zamiera i rozgląda się dookoła siebie. Jego otoczenie jest mu całkowicie obce. Wygląd pomieszczenia jednoznacznie sugeruje, że jest to laboratorium. Myuu patrzy na swoje dłonie - ich skóra jest bladoniebieska. Myuu jest też od pasa w dół przykryty białym materiałem. To wszystko wprowadza Tsufurianina w całkowite osłupienie.

MYUU
znacznie ciszej niż przed chwilą
Aaaa...?

Nagle ktoś szybkim krokiem wchodzi do pomieszczenia. To kosmita, znacznie wyższy od Myuu, jednak nie wyglądający z tego powodu groźnie, głownie z racji na to, że osobnik ten jest bardzo chudy i do tego przygarbiony. Na nosie ma coś, co można nazwać okularami. Nosi granatowy, dość elegancko wyglądający uniform. Jego skóra jest bladoniebieska, podobnie jak dłonie doktora.

TUBYLEC
spokojnie, bez entuzjazmu
Oho. Wreszcie się obudziłeś.

MYUU
głośno, z irytacją
Co się tu dzieje?!

TUBYLEC
unosi brew
Hmph. Myślałem, że to ty mi powiesz...
przechodzi do krzesła znajdującego się naprzeciw Myuu i siada na nim; spogląda Tsufurianinowi w oczy
Nazywam się Tung. Jestem naukowcem.

MYUU
rozemocjonowany, rozgląda się gwałtownie
Be'ebi... Gdzie jest Be'ebi...?

TUNG
wzdycha
Może najpierw się przedstawisz?

MYUU
krzyczy
Jestem doktor Myuu! Pochodzę z planety Tsufuru i...

TUNG
wstaje
No, od tego mogłeś zacząć...
przechodzi do jednego ze stołów, podnosi z niego kubek i wypija duszkiem jego zawartość

MYUU
agresywnie
Gdzie jest Be'ebi?! Co to za miejsce?! Co ze mną zrobiłeś?! Jak...?!

TUNG
mierzy Myuu chłodnym spojrzeniem
Pytania polecam zadawać pojedynczo.
po chwili milczenia, z trudem
Be'ebi... Leciał z tobą, prawda?

MYUU
marszczy brwi
Tak...

TUNG
odwraca się od Myuu
Nie cierpiał.

MYUU
zdumiony
Co...? Chcesz powiedzieć, że... Be'ebi zginął?

TUNG
ponownie odwraca się do Myuu
W zasadzie to... jak zdążyłem ustalić, nie żył już w momencie rozbicia się twojej kapsuły na tej planecie...

MYUU
zaczyna trząść się pod wpływem emocji
Rozbicia się...?! Co się stało?! Opowiadaj!

TUNG
poprawia swoje okulary
Twoja kapsuła była uszkodzona i... powiem tak: nie wiem, kto wpadł na to, żeby system regulacji temperatury wewnątrz pojazdu kosmicznego był oparty na gazie, który w określonym stężeniu może być trujący dla organizmów żywych, ale... w każdym razie nie był to dobry pomysł.

MYUU
z niedowierzaniem, opuszcza głowę
Przecież... kapsułę budował doktor Raichi...

TUNG
odzyskuje pełen spokój
Nie znam żadnego Raichiego. Może opowiesz mi o nim później. Zresztą... nieważne. Zgaduję, że ten ktoś wiedział, co robi i nie zaprzeczam temu, bo system na pewno pierwotnie był sprawny i szczelny, ale kapsuła została czymś trafiona z zewnątrz. Wgniecenie wpłynęło też na instalacje wewnątrz maszyny i... w tym leży przyczyna katastrofy, a także śmierci twojego towarzysza.

MYUU
No tak, saiyański pocisk energetyczny...
podnosi wzrok na Tunga
Ale jeśli nastąpiła kolizja, to jak ja przeżyłem?

TUNG
powoli i niechętnie zaczyna okazywać empatię
Tutaj przechodzimy do części pod tytułem "Co ze mną zrobiłeś?!"... O tym, że nie zatrułeś się całkowicie zadecydowały minuty, może godziny. Twój towarzysz miał takiego pecha, że przysiadł sobie tuż przy miejscu, z którego uchodził gaz...

MYUU
Coś mi się przypomina...

TUNG
Na tym jednak nie koniec. Powiem tak... z kolizji kapsuły z planetą również nie wyszedłeś bez szwanku. A mówiąc precyzyjniej, wyszła z niej tylko połowa ciebie... ta górna, oczywiście. Inaczej raczej byśmy teraz nie rozmawiali.

MYUU
zszokowany
Ale...!

TUNG
uśmiecha się
Co tam będę gadał, lepiej zrzuć ten pled.

Myuu strwożony, niepewną ręką ściąga pled z dolnej połowy ciała. Jego oczom ukazuje się jednak całkowicie zdrowa para nóg, na dodatek ubranych w czyste spodnie i buty.

MYUU
powoli ruszając nogami
Jak to... przecież mam nogi!

TUNG
z dumą
Ale to nie są twoje... dotychczasowe nogi.

MYUU
oczarowany
Nie są też prostetyczne. Przecież czuję dotyk ubrania, mogę nimi ruszać...

TUNG
zadowolony
To właśnie magia tutejszej nauki, a dokładniej czegoś, co nazywamy maszynomutacją! "Magia" dlatego, że wciąż nie do końca ją rozumiemy, ale w gruncie rzeczy to wciąż niezaprzeczalnie nauka...

MYUU
z przejęciem
Opowiedz mi więcej.

TUNG
poważnie, ale z pewną dumą
Maszynomutacja to nasze największe osiągnięcie. Dzięki niej jesteśmy w stanie sztucznie wytwarzać zastępcze części ciała lub nawet całe...

Z oddali dochodzą odgłosy kroków. Osoba, która zbliża się do miejsca przebywania Myuu woła do Tunga.

GŁOS
woła, zaciekawiony
Hej, Tung! Z kim rozmawiasz?

TUNG
również woła
Nasz gość się obudził! Zaraz go przyprowadzę!
ciszej, zwraca się do Myuu
Na razie musimy zakończyć tę rozmowę. Spodziewaliśmy się, że dzisiaj odzyskasz przytomność i z racji na to przygotowano dla ciebie powitanie.

MYUU
zaskoczony
Dla mnie? Z jakiej okazji?

TUNG

zakłopotany
To przez gościnność gubernatora. Po prostu staraj się być miły...

GŁOS
woła
Idziecie czy nie?

TUNG
również woła, mówiąc nieszczerze
Cierpliwości! Z nowymi nogami nie jest mu tak łatwo!
ponownie zwraca się do Myuu
No, wstawaj. O maszynomutacji opowiem ci jeszcze później... I tak spędzisz u nas sporo czasu.

MYUU
ku własnemu zdziwieniu z łatwością schodzi z kozetki i staje na ziemi
"U nas", czyli gdzie?

TUNG
uśmiecha się lekko
No tak, byłbym zapomniał... Witaj na Metaregii.

* * *

Myuu w towarzystwie Tunga wychodzi z budynku. Okazuje się, że była to dość wysoka, czarna wieża. Jej uderzająco ponury wygląd zaskakująco kontrastuje z żywym otoczeniem. Słońce świeci jasno, a niebo jest błękitne i niemal bezchmurne. Wszędzie, jak tylko okiem sięgnąć, widać budynki mieszkalne i spacerujących w ich okolicy kosmitów z rasy Tunga. Tuż przed wejściem do wieży zebrał się sporej wielkości tłum, z którego wyróżniają się dwie osoby: barczysty, podstarzały i elegancko ubrany jegomość z okazałym wąsem oraz drugi mężczyzna, znacznie młodszy, dobrze zbudowany i bardzo wysoki, ubrany w metalową, czerwono-żółtą zbroję.

JEGOMOŚĆ
z entuzjazmem
Planeta Metaregia wita szanownego gościa!
rozkłada ręce w geście otwartości
Jako gubernator, mam nadzieję, że przebywanie wśród moich ludzi wynagrodzi panu wszelkie szkody, których doznał pan w strasznym wypadku, jaki pana spotkał... Nazywam się Erhamm. Można na mnie liczyć.
uśmiecha się szczerze

MĘŻCZYZNA W ZBROI
robi krok do przodu, wykonuje ukłon i mówi bardzo chłodno i formalnie
Ja, generał Sten, przywódca sił zbrojnych Metaregii, witam szanownego przybysza na naszej planecie w imieniu swoim i moich podkomendnych.

ERHAMM
z przejęciem
Składam też szczere kondolencje z powodu śmierci pańskiego towarzysza. Na własny koszt zadbałem o jego pochówek. Będzie pan mógł odwiedzić jego grób kiedy tylko pan zechce...

MYUU
zmieszany
D-Dziękuję... Bardzo dziękuję.
pewniej
Ja... nazywam się Myuu. Jestem naukowcem z planety Tsufuru. Uzyskałem tam tytuł doktora.
jeszcze pewniej, próbując nadać swojej wypowiedzi patos na przekór zagubieniu w zaistniałej sytuacji
Dobrze jest wreszcie trafić do miejsca, w którym jest się przyjaźnie traktowanym. W ostatnich latach nie było to dla mnie takie oczywiste... Moja planeta była pochłonięta wojną, którą moi ludzie przegrali z barbarzyńskim plemieniem Saiyan... Być może, w obliczu śmierci mojego towarzysza podróży, Be'ebiego, jestem ostatnim żyjącym przedstawicielem mojej rasy.
z udawanym przejęciem
Postaram się... wnieść w waszą społeczność jak najwięcej... dobra. Tak, jak najwięcej dobra.

ERHAMM
kulejąc lekko podchodzi do Myuu
A my postaramy się przyjąć pana jak swojego.
podaje Myuu rękę

MYUU
podaje dłoń Erhammowi; myśli, patrząc na nią
Wciąż nie mogę się przyzwyczaić do tej niebieskiej skóry. Muszę zapytać o to tego doktora Tunga...
mówi do Erhamma
Bardzo dziękuję.

TUNG
podchodzi do gubernatora i Myuu, po czym mówi śmiało, lecz spokojnie
Proszę wybaczyć, ale doktor Myuu dopiero niedawno odzyskał przytomność. Powinienem go poddać dalszej obserwacji...

ERHAMM
z uśmiechem
Oczywiście, jest to zrozumiałe.
zwracając się wyraźnie tylko do Myuu
Kiedy przyjdzie pan do siebie, zapraszam na przechadzkę po głównej, targowej ulicy.

MYUU
już wyraźnie zniecierpliwiony
Z pewnością się pojawię... Do widzenia...

STEN
mierzy Myuu surowym spojrzeniem

MYUU
odpowiada Stenowi tym samym

TUNG
zauważając napięcie między Stenem a Myuu, kładzie drugiemu z nich rękę na ramieniu
Dobrze, chodźmy już, panie doktorze...

MYUU
nie przestając patrzeć na Stena
Naturalnie, już idę.

Myuu i Tung idą z powrotem do wieży. Zebrany tłum zaczyna się rozpraszać.

ERHAMM
wzdycha i mówi cicho, pod nosem
I po stresie... Jak ja nienawidzę tego ceremoniału...

MYUU
zbliżając się do wejścia do wieży; bardzo cicho, do Tunga
Ten Sten to chyba wielki gbur.

TUNG
również cicho, do Myuu
Nie inaczej... Przepraszam za niego. To mój brat.

MYUU
myśli, zaskoczony
A to ciekawostka...

STEN
myśli, odprowadzając wzrokiem Tunga i Myuu przekraczających już próg wieży
Ostatni Tsufurianin, tak? Ciekawe, czy mówił prawdę... A może zmyślił to wszystko? Będę go miał na oku.

* * *

Chwilę później. Myuu wchodzi przodem do tego samego pomieszczenia, w którym się przebudził. Tung wchodzi tuż za nim i zatrzaskuje za sobą drzwi.

TUNG
wzdycha
Nareszcie koniec...

MYUU
zbywającym tonem
Tak, koniec. Dajmy już temu spokój.
słyszalnie bardziej podekscytowany
Lepiej, abyśmy zajęli się teraz naszą poprzednio przerwaną rozmową.

TUNG
unosi brew
A więc tak interesuje cię maszynomutacja?

MYUU
gwałtownie
A kogóż by nie interesowała?! Mówisz, że straciłem nogi, tymczasem mam je, choć nie te same, co poprzednio. I jeszcze do tego mają być syntetyczne? Przecież nie czuję najmniejszej różnicy...

TUNG
pod nosem, ale słyszalnie dla Myuu
Teraz dopiero zauważyłem, że przeszliśmy na "ty" bardzo spontanicznie i naturalnie, od samego początku...
chrząka głośno, po czym przemawia wyraźnie
Maszynomutacja to proces, z okiełznania którego Metaregianie są bardzo dumni, choć każdemu przyznamy szczerze, że tak naprawdę wciąż go nie rozumiemy...

Tung ze stoickim spokojem podchodzi do stolika, podnosi z niego igłę i lekko przekłuwa sobie palec, następnie przejeżdża nim po kartce papieru.

TUNG

pewnie, do Myuu

Podejdź tutaj.

MYUU
podchodząc do Tunga
Wygląda na to, że krew odgrywa w tym wszystkim znaczną rolę...

TUNG
spokojnie
Nie inaczej.
podnosi zakrwawioną kartkę
Przypatrz się uważnie.

Pozostawiona na kartce krew powoli znika, ujawniając połyskujące, metaliczne ślady.

MYUU
zafascynowany
Papier zmienił właściwości...

TUNG
z pasją
To już nawet nie jest papier! Ta substancja wykazuje wszelkie właściwości metalu. Odznacza się również niezwykłą wytrzymałością. Każde ciało stałe, które wejdzie w kontakt z krwią Metaregianina, nie licząc żywych tkanek innych Metaregian, całkowicie przemienia się w tę fascynującą substancję, zachowując jednocześnie swój kształt. Przypuszczamy, że przy odpowiednim przygotowaniu podobnie można uczynić z niektórymi cieczami i gazami. Na tym jednak nie koniec...
podchodzi do innego stolika i podnosi z niego dwie duże klisze^***
Zgadnij, co przedstawiają te zdjęcia. Uprzedzam, że zostały wykonane w dużym przybliżeniu.

MYUU
jakby nieco zakłopotany
Wygląda... jak jakieś tkanki zwierzęce...

TUNG
potrząsa kliszą w swojej lewej dłoni
Jeśli chodzi o to, masz rację. To komórka jednego z Metaregian, którego kiedyś badaliśmy.
teraz potrząsa kliszą w drugiej dłoni
Natomiast to jest przybliżenie fragmentu substancji powstałej w wyniku kontaktu krwi tego samego Metaregianina z kawałkiem drewna.

MYUU
bardzo zafascynowany, mruży oczy
Niesłychane... Więc ten "metal", to żywa tkanka lub coś, co potencjalnie mogłoby się nią stać!

TUNG
odkłada klisze i sięga po opatrunek, aby zatrzymać krwawienie z palca
I tutaj dochodzimy do sedna maszynomutacji. Stosując wyprodukowane z naszej krwi tkanki jesteśmy w stanie wytworzyć sztuczne kończyny, organy wewnętrzne do transplantacji, a nawet...

MYUU
jakby nie dowierzając własnym słowom
Całe żywe organizmy...?

TUNG
nieco zakłopotany
Tak... Nazywamy je Maszynomutantami. Z zewnątrz wyglądają jak najzwyklejsze roboty, ale dzięki inżynierii genetycznej i niezwykłym właściwościom naszej krwi nauczyliśmy je czuć... i myśleć.

MYUU
myśli
Gdyby tylko doktor Raichi tu był i mógł o tym usłyszeć...
mówi do Tunga, trochę prześmiewczo
Powiedziałbym, że bawicie się w bogów, gdybym tylko w jakichś wierzył.

TUNG
nieoczekiwanie odzywa się ponuro
Tak, lepiej bym tego nie określił. Maszynomutanci to wspaniałe stworzenia, ale Metaregianie uważają się za lepszych od nich, tylko dlatego, że ich tworzą. Tymczasem oni posiadają taką samą, a niejednokrotnie wyższą inteligencję niż przeciętny przedstawiciel naszej rasy...

MYUU
gwałtownie przerywa Tungowi
Przecież żartowałem tylko. Niestety, nigdy nie byłem w tym dobry...
po chwili milczenia, nienaturalnie zmieniając temat
Jak to się stało, że nie widziałem jeszcze żadnego z Mutantów?

TUNG
mierząc Myuu badawczym spojrzeniem
Jak już mówiłem, są traktowani jak gorsze istoty, więc zasadniczo mieszkają osobno lub usługują nam przy różnego rodzaju pracach. Jeśli chcesz, mogę ci pokazać jednego...
robi krok w stronę drzwi

MYUU
zatrzymuje Tunga
Zanim pójdziesz... jeszcze jedno pytanie... Nurtuje mnie już dłuższą chwilę.
pokazuje swoje dłonie
Dlaczego moja skóra miejscami stała się niebieska?

TUNG
beztrosko pokazuje również swoją dłoń
Dopiero teraz to zauważyłeś czy przez to całe zamieszanie zapomniałeś zapytać? To skutek uboczny operacji, jaką na tobie przeprowadziliśmy. Twój materiał genetyczny połączył się z tym pochodzącym od metaregiańskiego dawcy, który przechowywaliśmy w laboratorium. My, Metaregianie mamy właśnie niebieską skórę... I to jest całe wytłumaczenie. Myślałem, że sam się domyślisz, kiedy tylko mnie zobaczysz. Cóż... I tak radzisz sobie nieźle jak na kogoś, kto dopiero przebudził się ze śpiączki.
wymija Myuu, otwiera drzwi, ale zanim przez nie przechodzi, mówi do Tsufurianina
Aha. Warto, żebyś wiedział, że twoja skóra nie jest miejscami niebieska. Cały jesteś niebieski, tylko nie zdążyłeś jeszcze się przeglądnąć...
wychodząc
Do zobaczenia za chwilę!

MYUU
nie odpowiadając Tungowi dobiega do jednego z metalowych stołów i przegląda się w jego wypolerowanym blacie
Cholera...

Skóra Myuu faktycznie jest cała niebieska, jedynie włosy zachowały dawny jaskrawo pomarańczowy kolor. Ponadto przez środek źrenicy i tęczówki każdego z jego oczu przechodzą dwie cienkie, czarne, prostopadłe linie.

MYUU
do siebie
Chyba powinienem się cieszyć, że w ogóle żyję, ale trudno będzie się do tego przyzwyczaić...

* * *

Tung przechodzi na korytarz wewnętrzny wieży i próbuje przedostać się do innego pomieszczenia. Niespodziewanie zza rogu wychodzi jego brat, generał Sten, i zachodzi mu drogę.

TUNG
chłodno
Sten... Co ty tutaj robisz?

STEN
również bez entuzjazmu
Pilnuję porządku.

TUNG
ironicznie
Sam generał pilnuje porządku? Hmph... Mogłeś tu przysłać kogoś z twoich podwładnych.

STEN
surowo, ale z pewną troską

Nie byłoby mnie tutaj, gdyby nie ten...

TUNG
marszczy brwi z niedowierzaniem
Chodzi... o doktora Myuu? Ale...

STEN
ciszej, dyskretnie
Tak, właśnie o niego. Jego zachowanie budzi we mnie wielkie obawy...

TUNG
też ciszej
Nie przesadzasz...? Dopiero niedawno przebudził się ze śpiączki, stracił towarzysza i swój dom... Sam nie może się odnaleźć w potoku pytań, jakie przychodzą mu na myśl.

STEN
cicho, ale gniewnie, jakby cedząc słowa przez zęby
Właśnie o to chodzi. Nie wydaje ci się to nienormalne? Jeśli ja straciłbym towarzysza, nawet gdybym poprzednio niezbyt za nim przepadał, nie zwlekałbym z oddaniem mu czci przy jego grobie po dowiedzeniu się o jego zgonie. A on? Wyciąga od ciebie informacje na temat maszynomutacji!

TUNG
rozzłoszczony
Podsłuchiwałeś nas!

STEN
pod nosem
Można to tak określić...
spokojnie, patrząc Tungowi w oczy
Słuchaj - wiem, że nie układa nam się najlepiej, ale tym razem uwierz mi. Uważaj na tego... Tsufurianina i nie mów mu za dużo. Kto wie, czy coś mu się nie poprzewracało w głowie po tym wypadku...

TUNG
wzdycha
Może lepiej by się nam układało, gdybyś darował sobie taką podejrzliwość...

STEN
kładzie rękę na ramieniu Tunga
Bezpieczeństwo to podstawa. Obserwuj go nieustannie i ukrywaj przed nim choć część faktów, o które będzie pytał. Teraz jesteśmy zmuszeni wierzyć w prawdziwość jego historii, ale co jeśli w końcu ktoś po niego przybędzie...

TUNG
kręcąc głową
Ależ Sten, gdyby nawet metoda maszynomutacji wyszła poza tę planetę, to nikomu na nic się nie przyda. Potrzeba przecież naszej krwi...

STEN
śmiertelnie poważny
Można ją bardzo łatwo uzyskać... Krzywdząc nas, nasze kobiety, dzieci...

TUNG
ledwo powstrzymując się od krzyku
Nonsens! On jest całkowicie bezbronny! To, o czym mówisz... Czy to nie jest bliższe szaleństwu od tego, co robi Myuu?! Zajmij się wreszcie czymś normalnym, bo zatruwasz nie tylko swoje życie, ale również moje i - jak mogę się z dużą pewnością domyślać - swoich podwładnych!

STEN
odwraca wzrok w bezsilnej złości, ale szybko opanowuje się i mówi do Tunga
Chciałeś mu pokazać Maszynomutanta, prawda?

TUNG
unikając kontaktu wzrokowego ze Stenem
Tak...

STEN
odzyskawszy niemal pełnię spokoju
Teraz już musisz to zrobić. Nie możemy wzbudzać jego podejrzeń...

TUNG
wzdycha głośno i wymownie

STEN
uprzedzając słowa brata
Dobrze, już dobrze. Chciałem tylko powiedzieć, że będziesz mógł to zrobić podczas przechadzki po targowej ulicy, na którą zapraszał Erhamm. Nasz gubernator akurat jeszcze jest dostępny i bardzo chce zamienić parę słów z tym Myuu. Ja również będę wam towarzyszył i takim sposobem zdołam dyskretnie obserwować rozwój wydarzeń...

TUNG
podnosząc nieco głos
Powiedziałem przecież, że Myuu musi jeszcze odpocząć i że muszę go zbadać...!

STEN

westchnąwszy

Spokojnie. Zadbam o to, żebyś nie wyszedł na kłamcę.

TUNG

zaskoczony

Ale...

STEN
chłodno, przerywa Tungowi
Wiem, że nie mam władzy nad tobą, ale potraktuj to jak rozkaz.
spogląda bratu w oczy
I błagam, ufajmy sobie... Tak jak kiedyś.

TUNG
ze spuszczoną głową
No dobrze, już po niego idę... Tylko ty też obiecaj, że nie będziesz już snuł tych niedorzecznych, czarnych scenariuszy...

STEN
poważnie
Obiecuję. A teraz idź już. Ja sprowadzę Erhamma...

Sten i Tung odchodzą w dwie przeciwne strony - Sten wychodzi z wieży, kierując się ku siedzibie gubernatora, a Tung idzie do pracowni, w której zostawił Myuu.

* * *

Niedługo później. Erhamm stoi przed wejściem do wieży, wspierając się na eleganckiej, rzeźbionej lasce. Towarzyszy mu generał Sten. Po chwili ich oczom ukazują się Myuu i Tung wychodzący z budynku.

MYUU
do Tunga, próbując zachować dyskrecję
Czy to naprawdę konieczne...?

TUNG
nie odwracając się do Myuu
Nie teraz...
pogodnie, do Erhamma
Witam ponownie, panie gubernatorze... Nasz gość... okazał się być gotowym na przechadzkę.

ERHAMM
wesoło
Bardzo się cieszę!
do doktora Myuu
Z wielką chęcią pokażę panu Metaregię! Widzi pan, może się wydawać inaczej, ale tylko niewielka część planety jest przez nas zamieszkiwana...

TUNG
bardzo cicho, do Myuu
Przygotuj się na długi wykład...

STEN
marszczy brwi i znacząco szturcha Tunga, uciszając go

MYUU
zaskakująco swobodnie, do Erhamma
Doprawdy? Szacunkowo, jaka to część jej powierzchni?

ERHAMM
nieco zakłopotany
Panie Tung, proszę mnie poratować... Jak to było...?

TUNG
formalnie
Dwadzieścia siedem i pięćset czterdzieści siedem tysięcznych procenta.

ERHAMM
niemrawo, do Myuu
Widzi pan... tyle, ile powiedział pan Tung... Lepiej chodźmy już!

MYUU
z udawanym entuzjazmem
Niech i tak będzie!

Erhamm idzie przodem, tuż za nim obok siebie kroczą Myuu i Tung, a na końcu Sten. Myuu jest wciąż zagubiony w zaistniałej sytuacji i bardzo szybkim tempie, jakie od początku narzucono mu na Metaregii, ale robi wszystko, co może, aby nie było tego po nim widać.
Grupa przechodzi dwie uliczki, mijając zwykłych metaregiańskich przechodniów, którzy przyglądają się przybyszowi z innej planety oraz swojemu gubernatorowi. W końcu docierają do szerokiej, targowej ulicy, która zgodnie z wcześniejszymi sugestiami faktycznie sprawia wrażenie centrum życia publicznego lokalnej społeczności. Po obu stronach drogi aż roi się od sprzedawców i należących do nich straganów. Niektórzy z nich to Metaregianie, ale widać też wielu przybyszów z innych planet.

ERHAMM
ze słyszalną satysfakcją kontynuuje swoją opowieść
Jako że zajmujemy tylko część planety, całe nasze państwo przypomina jedno, scentralizowane miasto... Im dalej od centrum, tym mniejsze... zagęszczenie populacji. Tak to się mówi, panie Tung?

TUNG
spokojnie, ewidentnie przyzwyczajony do podobnych pytań
Tak właśnie się mówi.

ERHAMM
zadowolony z siebie
Doskonale...
kontynuuje opowieść
Póki to było możliwe, poszerzaliśmy zamieszkiwany przez nasz obszar, ale w pewnym momencie okazało, się że warunki do życia na pozostałej części naszej planety są nieodpowiednie dla takich istot jak my. Wtedy nastąpił koniec... procesu tworzenia się... ma się rozumieć... naszego państwa.

MYUU
z ciekawością, tym razem szczerą
Z tego opisu wnioskuję, że moja kapsuła raczej nie rozbiła się w centrum waszego siedliska.

TUNG
siląc się na formalną wypowiedź pod adresem Myuu
I jest to bardzo dobry wniosek. Kapsuła uderzyła na obrzeżach, szczęśliwie omijając kwatery Metaregian. Został pan stamtąd przetransportowany do głównej siedziby naukowców, w celu przeprowadzenia zabiegu ratującego życie.

ERHAMM
uśmiecha się
Pan Tung ma, znając życie, rację.
ciągnie dalej swoim zwyczajnym tonem
Jak zapewne widać, nasza główna ulica jest miejscem, gdzie kwitnie handel. W dzień targowy, taki jak dzisiejszy, można tu spotkać nie tylko naszych metaregiańskich sprzedawców, ale również gości, przede wszystkim z... jak to było? Już wiem! Planety Imegga! Tam mieszka, zdaje się, dużo kupców. Proszę tylko posłuchać, jaki panuje tutaj gwar. Muzyka dla moich uszu!

KUPCY I SPRZEDAWCY
wykrzykują
Bułki, bułki, świeże bułki! - Tanie części do silników, części! - A pani może przydałby się nowy kapelusz? - Hej, oddawaj to! Za to się płaci!
któryś z kupców; śpiewnie
Hej, ty tam, za parawanem! Kup se loda, będziesz panem!^***

ERHAMM
wydaje z siebie tęskne westchnienie
Ach, mógłbym tutaj przebywać cały dzień...

MYUU
wykorzystując moment nieuwagi Erhamma, mówi cicho do Tunga
I gdzie ci Mutanci, o których mówiłeś?

TUNG
również cicho
Wszędzie. Wystarczy, że podejdziesz do któregoś stra-...

STEN
ponownie wymownie szturcha Tunga

TUNG
...-ganu...
milknie

MYUU
udając zainteresowanie asortymentem jednego ze sprzedawców podchodzi do kramu
Dzień dobry. Cóż takiego pan sprzedaje...?

SPRZEDAWCA-METAREGIANIN
wyraźnie zaskoczony pytaniem
Jak widać, psze pana... Warzywa i owoce.

MYUU
wyciąga rękę po któryś owoców, ale ostatecznie nie dotyka go
Można dotknąć? Jeszcze czegoś takiego nie widziałem. Przybywam z daleka i...

SPRZEDAWCA-METAREGIANIN
wesoło
Mój pomocnik zaraz panu usłuży.
odwraca się
Jesteś, DB5750Y311TD?

DB5750Y311TD
woła z daleka metalicznym głosem
Pędzę, pędzę...!

Niespodziewanie dla Myuu na blat przed sprzedawcą wyskakuje robot lub raczej coś wyglądającego na robota. Jest szaro-błękitny, ma długie ramiona oraz nogi, oraz bardzo małe ciało, zwieńczone z góry czerwonym sensorem, pełniącym zapewne funkcję oczu.

MYUU
myśli
To chyba przedstawiciel rodzaju Maszynomutantów...
prowokacyjnie, do sprzedawcy
Cóż za sprytnie skonstruowany robocik!

DB5750Y311TD
urażony, do Myuu
Pan nietutejszy, prawda?

MYUU
z bardzo wymuszonym uśmiechem
Niestety tak. Jestem tutaj pierwszy raz.

SPRZEDAWCA-METAREGIANIN
klepiąc DB5750Y311TD po przyjacielsku, mówi pogodnie
Słyszysz, mój pomocniku? Pan ma prawo nie wiedzieć.
do Myuu
Widzi pan, on wygląda jak robot, ale to jest... no... żywa istota!

MYUU
słyszalnie podekscytowany
Mogę dotknąć?

DB5750Y311TD
z niezadowoleniem
Emm...

SPRZEDAWCA-METAREGIANIN
drapiąc się po głowie
No dobrze... Tylko nie za długo, bo dla mojego kompana to dość niecodzienna sytuacja...

MYUU
wyciąga ręce po Maszynomutanta i chwyta go oburącz; mówi do siebie, jakby nikt go nie słyszał
W dotyku jest naprawdę jak z metalu...
porusza rękami Mutanta
Jest dokładnie tak, jakbym dotykał robota.

DB5750Y311TD
tłumiąc śmiech
Proszę pana... P-Proszę przestać! To ł-łask-kocze-e!

MYUU
wykrzykuje, budząc konsternację Erhamma, Tunga, Stena, sprzedawcy i innych zgromadzonych na targowisku
Czyżby naprawdę czuł?! To niebywałe!

STEN
bardzo surowo, do Myuu
Doktorze Myuu, chyba się pan zapomniał. Gubernator czeka. Będziemy kontynuować zwiedzanie.

MYUU
odkłada Maszynomutanta, po czym odwraca się do Stena, rzucając mu nieprzyjemne spojrzenie; mówi do niego
Proszę wybaczyć... generale...
podchodzi do Tunga i mówi spokojnie do Erhamma

Możemy iść.

ERHAMM
zmieszany, do Stena
Generale, proszę nie być tak surowym wobec naszego gościa... Mam sporo cierpliwości, a jego widocznie zainteresowały osiągnięcia naszej nauki.
chrząka
No cóż, kontynuujmy nasz pochód. Główna ulica jest bardzo długa.
idzie dalej wzdłuż ulicy

Sten, Tung i Myuu podążają za Erhammem wzdłuż ulicy.

DB5750Y311TD
z pewnym niedowierzaniem
Że też takie dziwaki mieszkają w tym naszym biednym Wszechświecie...

SPRZEDAWCA-METAREGIANIN
wzdycha ciężko
Dlatego właśnie nie lubię podróżować. Nie ma to jak Metaregia i Metaregianie!
niespodziewanie odzywa się do swojego pomocnika surowo
A ty lepiej wracaj do swojego zajęcia! Nie zapominaj, że twoim przeznaczeniem jest praca...!

Erhamm dalej kroczy przodem, a Myuu i pozostała część delegacji - tuż za nim. Na dalszym odcinku targowej ulicy stragany występują rzadziej. Pojawiają się za to niewielkie pojazdy kosmiczne kupców typowo wędrownych, którzy wystawiają swoje towary tylko na kilka godzin, aby później móc szybko wyruszyć w dalszą drogę. Ci sprzedawcy najczęściej handlują żywym inwentarzem (zwierzętami) lub towarami, które nie mogą być długo przechowywane na powietrzu, np. surowym mięsem.

HANDLARZ
do Metaregianina-rolnika
Uhuhu... Co tam pan masz tym worku?

METAREGIANIN-ROLNIK
zadowolony z siebie, wyciągając przed siebie worek z ewidentnie żywą i ruchliwą zawartością
Ano... coś, czego poza Metaregią nie można dostać nawet za największą fortunę!

ZAWARTOŚĆ WORKA
ewidentnie spanikowana
Giru-Giru! Gir-r-ru-u!

HANDLARZ
skonsternowany
No dobrze, a powie pan w końcu, co to takiego?

METAREGIANIN-ROLNIK
przybliża się do handlarza i szepcze mu kilka słów do ucha, następnie trochę się cofa i kontynuuje głośniej
Wie pan, denerwuje mnie tym swoim ciągłym gaworzeniem. To chyba jakiś defekt. Mimo wszystko jest sprawny... Może komuś się przyda. Jego możliwości są znaczne...

HANDLARZ
rozgląda się dookoła nerwowo
Dobrze! Jestem zainteresowany. Przejdźmy za mój statek, tam pan wszystko opowie i ustalimy cenę...

MYUU
wraz z towarzyszami drogi mija powyższą scenę całkowicie niezainteresowany; mówi do Tunga szeptem
Długo jeszcze będzie się to ciągnąć? Nie macie niczego ciekawszego do pokazania?

TUNG
też szeptem
Prawdę mówiąc, zdaniem Erhamma to jest chyba najciekawsza część naszej planety...

STEN
nieoczekiwanie wcina się w wymianę zdań Tunga i Myuu, również szeptając
Jakby faktycznie wam zależało na rozrywce, to zwrócilibyście uwagę na Zbrojownię, którą właśnie mijamy. Jest po naszej prawej...

MYUU
obraca się w prawo, mówi do siebie
Faktycznie, imponująca budowla...
zwraca się do Erhamma
Panie gubernatorze, cóż to za gmach w oddali, po naszej prawej stronie?

ERHAMM
jakby wyrwany z transu, zwraca się w stronę wskazaną przez Myuu i odpowiada mu
Ach, to? To jest Zbrojownia, chyba najważniejszy budynek naszego ludu... Miałem zamiar pokazać ją panu później.

TUNG
bezskutecznie próbuje powstrzymać Myuu przed odezwaniem się za pomocą gestów

MYUU
uprzejmie, lecz stanowczo
Nie moglibyśmy zobaczyć jej teraz?

ERHAMM
wyraźnie rozczarowany
Liczyłem, że najpierw w całości przejdziemy targową ulicę...

TUNG
nieco podenerwowany
Panie gubernatorze, z pewnością zrobimy to w inny dzień, choćby i jutro!

ERHAMM
odzyskując pogodę ducha
Skoro tak wolicie, to niech będzie! Obierzemy kurs na najbliższą boczną uliczkę po naszej prawej stronie i w mgnieniu oka znajdziemy się pod Zbrojownią!
kontynuuje marsz

TUNG
patrząc na Myuu i Stena
Gubernator zniósł to... bardzo dobrze.

STEN
chłodno
Lepiej idźcie już, zanim Erhamm zniknie wam z oczu.

TUNG
uśmiecha się nieznacznie
Słuszna uwaga...

MYUU
w milczeniu i szybkim krokiem podąża za Erhammem

TUNG
korzystając z oddalenia się Myuu, zwraca się cicho do Stena
Nagle ci zależy na wrażeniach naszego gościa?

STEN
poważnie
Już za dużo czasu spędził przyglądając się naszej technologii. Lepiej skierować teraz jego uwagę na naszą kulturę. Może wtedy nabierze do nas szacunku.

TUNG
zaskoczony
Sądzisz, że Myuu nas nie szanuje?

STEN
ponuro
Szanuje czy nie szanuje... W każdym razie nie zaszkodzi, żeby szanował bardziej niż obecnie.

Tung i Sten wyruszają śladem doktora Myuu i gubernatora Erhamma. Wkrótce ich doganiają. Grupa posuwa się do przodu między budynkami mieszkalnymi Metaregian. Zwraca to uwagę Myuu i przywołuje wspomnienia z rodzinnej planety, jednak doktor nie daje tego po sobie poznać.

MYUU
myśli
Tyle ich tutaj jest... Miasta Tsufurian też były kiedyś tak żywe... Przeklęci Saiyanie!

Pochłonięty gorzkimi rozmyślaniami Myuu nawet nie zauważa, jak szybko przeszedł całą drogę od głównej ulicy do Zbrojowni.

ERHAMM
uradowany, stuka swoją laską w ziemię
No! Dotarliśmy! Możemy wchodzić. Jest pan gotowy, panie Myuu?

MYUU
otrząsa się z zamyślenia
Ekhm... Tak. Chętnie zwiedzę wnętrze... Zbrojowni.

ERHAMM
zadowolony
Generał Sten na pewno wiele nam opowie. W końcu to miejsce to oczko w głowie naszej armii.

STEN
zdumiony
O-Oczywiście, panie gubernatorze...!

TUNG
szturcha Stena i mówi do niego cicho
Masz za swoje!

Gubernator jako pierwszy wkracza do budynku, za nim pozostali. Zbrojownia z zewnątrz jest złocistobrązowa i skąpo zdobiona, za to zwieńczona imponującą kopułą. W środku dominują te same kolory, ale zdobienia są dużo bogatsze. Trzy z czterech ścian gmachu są gęsto zapisane symbolami przypominającymi pismo. Czwarta ściana, znajdująca się naprzeciwko wejścia, jest pozbawiona zdobień, ale na środku ma wypukłą sylwetkę postaci, mającej około dwa metry wzrostu lub więcej. Wydaje się, że jest to płaskorzeźba. Budynek nie ma żadnych okien. Światło wpada do wewnątrz tylko przez wejście - dostarczają go również pochodnie. Wewnątrz znajduje się tylko dwóch wartowników - po jednym po prawej i po lewej stronie tajemniczej "płaskorzeźby". Całość tworzy niepowtarzalny klimat, wyróżniający się z jaskrawej powszedniości i jarmarczności centrum Metaregii.

ERHAMM
dumnie
Doktorze Myuu, oto najstarszy budynek na Metaregii, liczący sobie wieleset lat. Niestety, nie wiemy, ile dokładnie, gdyż nie zachowały się żadne źródła historyczne mówiące o ukończeniu jego budowy.

MYUU
ku własnemu zaskoczeniu, autentycznie zainteresowany
Jaką funkcję pełni... lub pełnił?

ERHAMM
puszcza oczko do Stena

STEN
zdenerwowany
Emm... Ekhm... Zmieniało się to na przestrzeni lat. Tuż przez przekształceniem Zbrojowni w miejsce pamięci była ona siedzibą armii i magazynem broni, stąd też jej... jej dzisiejsza nazwa! Jednakże... w najdawniejszej erze dziejów naszej planety, prawdopodobnie była siedzibą przywódcy Metaregian. Nie wiemy... znaczy się... o ile mi wiadomo, nie wiemy, jaki tytuł nosił wtedy nasz władca...

ERHAMM
z entuzjazmem
Jaki by wtedy nie był ten tytuł, z biegiem lat pierwszego z Metaregian zaczęto nazywać cesarzem!

STEN
z ulgą
Dokładnie tak...

MYUU
do Erhamma
A więc skąd urząd gubernatora?

ERHAMM
nadal z pasją
Kiedy nasz ostatni cesarz, Richiumu XXVIII, zmarł bezpotomnie, mieszkańcy Metaregii uznali, że z szacunku dla dawnego monarszego rodu ich następny przywódca, pochodzący z wyboru, ale wybierany na dożywotnią kadencję, nie będzie nosił cesarskiego tytułu. Pierwszego gubernatora wybrano 127 lat temu. Ja jestem zaledwie ósmym z kolei!

MYUU
nietypowym dla siebie gawędziarskim tonem
Naprawdę bardzo ciekawe... Mój lud nie mógłby się pochwalić tak bogatą historią polityki wewnętrznej. Przez całą ciągłość naszej państwowości rządził nami król, zawsze z tego samego rodu. Teraz jednak nikt nami już nie rządzi, bo... niestety...

ERHAMM
kładzie dłoń na ramieniu Myuu i mówi z troską
Proszę przyjąć szczere kondolencje, z powodu tego, co spotkało pana i pańskich współplemieńców. Nigdy nie słyszałem o podobnej zbrodni... Żeby zgładzić cały lud...? Nie do pomyślenia!

MYUU
wzdryga się i z dyskomfortem patrzy na Erhamma

ERHAMM
zmieszany zabiera dłoń z ramienia Myuu i robi krok w tył

STEN
oburzony, marszczy brwi

MYUU
widząc negatywny odbiór swojego zachowania, zmienia temat
A ta sylwetka na ścianie naprzeciw nas? Co ma oznaczać?

ERHAMM
odzyskuje wigor
To... To jest Bohater!

MYUU
zdziwiony
Bohater?

ERHAMM
myśląc intensywnie, przypomina sobie, co powinien powiedzieć
Źródła, jakie zostawili nam przodkowie sprzed... chyba trzystu lat... Te źródła mówią, że to jeden z poprzedników obecnego tutaj generała Stena - dowódca sił zbrojnych Metaregii! Dziwnym trafem jego imię nie zachowało się do naszych czasów, dlatego zwiemy go po prostu "Bohaterem". Otóż... pewnego dnia naszą planetę odwiedził Kosmiczny Wędrowiec, którego nasi kronikarze nazywali mianem "Bihr-ursah". Podobno w tamtych czasach wielu nazywało go bogiem, lecz on stanowczo tego zabraniał, twierdząc, że jest daleki od prawdziwej boskości.

MYUU
lekko rozbawiony opowieścią Erhamma
Nie był to może... "bóg destrukcji"?

ERHAMM
lekko zmieszany
Tego niestety nie wiem...
ciągnie dalej zwyczajnym tonem

Tak czy inaczej, ów "Bihr-ursah" uznał naszego ówczesnego generała za najsilniejszego wojownika w znanym Wszechświecie i zaoferował mu udanie się z nim w podróż po kosmosie, która przyniosłaby mu wielką chwałę. I tutaj najlepsza część - nasz Bohater, pomimo tak wspaniałej oferty jeszcze wspanialszego gościa, pragnął pozostać na Metaregii. Wędrowiec zgodził się pozwolić na to generałowi pod jednym warunkiem - da on się uśpić tak, by mógł przeżyć do przyszłej, wyznaczonej chwili, kiedy Bihr-ursah powróci i nareszcie zabierze go na przyrzeczoną podróż.

TUNG
poważnie
Stan, w jakim znajduje się Bohater można określić terminem naukowym "hibernacja".

MYUU
ze zwykłym sobie sceptycyzmem, ale bez bezczelnego tonu w głosie
Jesteście pewni, że on się tam znajduje? A co jeśli to tylko grobowiec lub rzeźba, którą uświetniono intrygującą, lecz zmyśloną legendą?

STEN
wzburzony, chce się odezwać

ERHAMM
spokojnie
Być może masz rację, doktorze Myuu, ale na Metaregii szanujemy wolę naszych przodków. Oni zaś powiedzieli, żeby trzymać wartę przed miejscem odpoczynku Bohatera, aby Bihr-ursah został godnie przywitany, kiedy tylko zechce się zjawić. Tak więc nawet dziś, dwaj żołnierze od wschodu do zachodu naszego słońca, w skrupulatnie przestrzeganym milczeniu stoją u boku swojego wielkiego przodka, wpatrzeni w światło wpadające do Zbrojowni przez otwarte wrota. Wierzymy, że tradycja spaja nasze społeczeństwo i uczy nas kochać naszą własną tożsamość. Zanim generał Sten został zwierzchnikiem wojska, również wielokrotnie pełnił taką wartę. I ja stałem na niej przynajmniej dziesięć razy, kiedy byłem jeszcze w czynnej służbie...

MYUU
myśli; ironicznie
Naprawdę urocze...
rozglądając się po ścianach, zadaje kolejne pytanie Erhammowi
A te symbole na pozostałych ścianach? Co oznaczają?

ERHAMM
wypowiadając słowa z niezwykłym namaszczeniem, sugerującym szacunek dla opisywanych rzeczy
To nasze starożytne pismo rytualne. Obecnie stosuje się je tylko do jednego - zapisywania imion zmarłych na nagrobkach. Taka funkcja przypada im również w tym przypadku. Te trzy ściany są z góry na dół zapisane imionami cesarzy Metaregii. Nie wiemy, czy to wszyscy, jacy kiedykolwiek panowali, ale nie znamy wcześniejszych niż ci, których unieśmiertelniono tutaj.

MYUU
jak w transie, prawie jakby prowadził monolog
Nie pamiętam, aby Tsufurianie posiadali takie zabytki własnej historii. Może pałac króla zawierał coś w tym guście, ale większość z nas nie miała tam wstępu. Teraz jednak wszystko i tak przepadło...

TUNG
podchodzi do Erhamma i mówi do niego dyskretnie
Wracają do niego smutne wspomnienia... Myślę, że na dzisiaj wystarczy.

ERHAMM
cicho i z zadowoleniem odpowiada Tungowi
Ach, dobrze... Ja w gruncie rzeczy również się zmęczyłem, więc chętnie wrócę do siebie i się zdrzemnę...

STEN
wcina się do rozmowy Tunga i Erhamma, podsłuchawszy ją; mówi do nich głośno, patrząc jednocześnie na Myuu z wyrzutem
Może doktor Myuu skorzystałby z faktu, że znajduje się w pobliżu cmentarzyska i odwiedzi grób swojego towarzysza?
spogląda na Erhamma
Imię tego nieszczęśnika wciąż pozostaje niezapisane. Sam mówiłeś, gubernatorze, że sam doktor Myuu powinien to zrobić, kiedy tylko się przebudzi.

TUNG
patrzy na Stena wściekle

ERHAMM
łapie się za głowę
A niech mnie! Na śmierć zapomniałem!
zwraca się do Myuu
Doktorze, pogrzebaliśmy pańskiego zmarłego przyjaciela wśród naszych własnych bliskich, ale nie znaliśmy jego imienia. Mamy taki zwyczaj, że najbliżsi zmarłego własnoręcznie zapisują jego imię na nagrobku. Jeśli pan zechce, może pan to zrobić już teraz. Cmentarz jest kilka kroków stąd. Pokażę panu drogę... Wystarczy tylko zapytać grabarza o miejsce, gdzie znajduje się grób, a on da panu rylec...

MYUU
próbując jak najszybciej wybrnąć z zaistniałej sytuacji
Dobrze... Tylko bardzo proszę zostawić mnie samego...

ERHAMM
Ależ naturalnie, tylko pokażę drogę! Ja i generał Sten natychmiast się ulotnimy, a pan Tung poczeka tutaj...

TUNG
z bezczelnym uśmiechem od ucha do ucha, pewnie robi krok w stronę Myuu
To miało poczekać do momentu, aż znowu wrócimy do wieży, ale...

STEN
myśli, zbulwersowany
Tung, co ty...?!

TUNG
wyciąga z wewnętrznej kieszeni płaszcza plany, które Myuu otrzymał od doktora Raichiego przed ucieczką
...lepsza okazja niż chwila obecna już się chyba nie nadarzy. Po katastrofie znaleziono przy tob-... przy panu coś takiego. Czy to pańskie dzieło?

MYUU
oczarowany widokiem planów
Jak to możliwe, że o tym zapomniałem...? Znaczy się... Nie! To nie moje dzieło, lecz mojego mentora, doktora Raichiego.

TUNG
uśmiecha się
A więc pracował pan przy podobnych projektach?

MYUU
nie odrywając wzroku od planów
Tak, współpracowałem z doktorem Raichim odkąd zakończyłem edukację, a nawet wcześniej...

TUNG
z wielkim zadowoleniem
W takim razie proszę pozwolić, że pierwszy raz się w całości przedstawię. Nazywam się Tung i jestem przewodniczącym korpusu naukowców planety Metaregia. Potrzebuję takich ludzi jak pan... jak ty, doktorze Myuu. Czy jesteś zainteresowany pozostaniem na naszej planecie i współpracą ze mną?

MYUU
uśmiecha się szczerze
Ha! Czy mam lepszy wybór? Oczywiście, że jestem zainteresowany!
podaje rękę Tungowi

TUNG
zmuszając się do powagi
Jestem zaszczycony...

ERHAMM
zachwycony
Ja również! Cieszę się bardzo, że wzbogaci pan swoim doświadczeniem pracę naszych naukowców.

MYUU
do Tunga, dziwnie pobudzony
Dziękuję bardzo... Mam jeszcze jedna prośbę. Czy mógłbym wziąć ze sobą te plany, które przy mnie znaleziono? Stanowią dla mnie... pewną pamiątkę. Z pewnością nie są szczególnie wartościowe...

TUNG
z lekkim uśmiechem wręcza Myuu zwiniętą kalkę z planami

MYUU
odbiera kalkę i zwraca się do Tunga
Jeszcze raz dziękuję...
spogląda również na Erhamma, świadomie unikając wzroku Stena
A teraz proszę mi wybaczyć, pójdę już odwiedzić ten grób...
szybkim krokiem opuszcza Zbrojownię

ERHAMM
zaskoczony, pędzi za Myuu
Chwila, moment! Nie wskazałem panu drogi...!
goniąc doktora, również opuszcza Zbrojownię

Korzystając z nieobecności Myuu i gubernatora, bracia Tung i Sten zbliżają się do siebie, wyraźnie wściekli. Nic sobie nie robią z obecności strażników, zmuszonych przecież do milczenia.

TUNG I STEN
jednocześnie, do siebie nawzajem
Dlaczego to zrobiłeś?!

Następuje chwila milczenia.

TUNG
surowo
Ty pierwszy...

STEN
krzyczy, rozzłoszczony

Już nie mogłem znieść tego, jak bardzo nie obchodzi go śmierć kompana! Poza tym... Nie widziałeś jak grubiańsko zachowywał się wobec gubernatora, nawet w tym miejscu?! Chciałem się go wreszcie pozbyć! Jak długo można znosić takie zachowanie?!

TUNG
zdejmuje okulary drżącą dłonią
A nie pomyślałeś, tłumoku, że to może być efekt jego trudnych przeżyć?! Stracił wszystko co znał, zapewne rodzinę... Musi być zagubiony!

STEN
krzyżuje ramiona
Hmph... A jednak tak długo nie uczcił pamięci jedynego ze współplemieńców, którego mogiłę ma możliwość odwiedzić... I kto wie, czy w ogóle by to zrobił, gdyby nie moja uwaga!

TUNG
Nie rozumiem, dlaczego aż tak ci na tym zależy! To niepodobne, nawet do ciebie!

STEN
Argh! Dość już tych bzdur! Wytłumacz mi lepiej, dlaczego złożyłeś mu swoją propozycję przy mnie?!

TUNG
po chwili milczenia nagle i niespodziewanie wybucha śmiechem
Bo wiedziałem, że cię to urazi! I jak widać, znowu miałem rację!

STEN
tupie nogą ze złości
Ty mały, złośliwy...

TUNG
ociera łzę, która popłynęła mu ze śmiechu i znowu ubiera okulary
Chyba lepiej przerwać tę rozmowę. Idź swoją drogą, a ja zrobię tak samo.

STEN
opanowuje emocje
Ech... Wiesz, coś w tym chyba jest...
odchodzi, nie oglądając się na brata
Do zobaczenia.

TUNG
wzdycha
Do zobaczenia, Sten, do zobaczenia...

* * *

Kilka minut później. Doktor Myuu przemierza cmentarz w towarzystwie starszego Metaregianina, który jest oczywiście z zawodu grabarzem. Mimo technologicznego rozwinięcia planety, nagrobki okazują się mało imponujące. To luźno położone, wielkie, ciężkie i nieociosane głazy, służące oznaczeniu miejsca zakopania urny z prochami zmarłego. Jest ich całe mnóstwo, a więc cmentarz musiał istnieć przynajmniej kilkadziesiąt lat, a być może i kilkaset. Między niektórymi z nich trudno jest przejść, bo są ustawione bardzo blisko siebie. Na każdym z głazów jest wyryte imię zmarłego w alfabecie, jaki Myuu zobaczył na ścianach Zbrojowni i nic więcej - ani daty narodzin, ani śmierci. W końcu Tsufurianin i jego przewodnik docierają do niewielkiego głazu, na którym nie ma żadnej inskrypcji.

GRABARZ
kaszle, po czym odzywa się nieśmiało
To już tutaj, panie doktorze...

MYUU
skłania się
Dziękuję bardzo. Teraz poproszę o chwilę samotności.

GRABARZ
z pochyloną głową
Tak, tak... Oczywiście...
grzebiąc w kieszeniach
Proszę jeszcze tylko to wziąć...
wyciąga z jednej kieszeni niewielki, podłużny przyrząd
To jest "rylec". Nie taki jak za dawnych lat... To taki laser, którym wypala się imię zmarłego na nagrobku. Proszę to zrobić, najlepiej ojczystym pismem, i zwrócić mi to narzędzie, kiedy będzie pan doktor wracał. Będę w tej budce, przy wejściu.

MYUU
chwyta przyrząd i odwraca wzrok w kierunku grobu Be'ebiego
To na razie wszystko, czego będę potrzebował. Może pan już iść...

GRABARZ
skłania się głęboko
Do widzenia, panie doktorze.

odchodzi

Kiedy grabarz znika z pola widzenia, Myuu robi kilka kroków w kierunku nagrobka. Teraz stoi w mniejszej odległości niż jeden metr od niego.

MYUU
prowadząc jakby wyimaginowany dialog z Be'ebim
Przyszedłem tutaj tylko po to, żeby nie wywołać skandalu, ale zastanowiwszy się chwilę, mogę stwierdzić, że naprawdę mi cię szkoda, Be'ebi.
podchodzi jeszcze bliżej do nagrobka
Mam nadzieję, że tak to się pisze...
włącza laser
Nawet jeśli się pomylę, kogo to obchodzi?
wycina na kamieniu cztery znaki - pierwszy z nich przypomina literę "B", drugi - "A", trzeci - również "B", a czwarty - "Y"^***
Ty, Be'ebi, nie istniejesz, a mieszkańcy tej planety nie znają tsufuriańskiego alfabetu.
robi dwa kroki w tył i przygląda się stygnącemu napisowi na kamieniu
Na co ci to wszystko było? Mogłeś umrzeć i spoczywać na Tsufuru...
wściekle
Zresztą, jakie to ma znaczenie?! Dlaczego ja rozmawiam z trupem?!
robi głęboki wdech i wydech
Nie jestem zabobonny, ale... może mi to nie zaszkodzi...?
uśmiecha się paskudnie
Dobrze, Be'ebi. Porozmawiam sobie z tobą. To rzecz najbliższa rozmowie z drugim Tsufurianinem, jaką jestem w stanie teraz zrobić. W końcu tylko ja przetrwałem, jako jedyny z naszego rodzaju. Pewnie zabili nawet doktora Raichiego, te wściekłe psy...!
ciszej
Nie miałem do tej pory nawet dłuższej chwili na to, żeby zastanowić się, co się właściwie stało. Mam pustkę w głowie. Całkiem jakby mój mózg spodziewał się długiej rekonwalescencji po obrażeniach doznanych w wypadku i był zaskoczony faktem, że właściwie nic takiego nie jest konieczne. Za to zaraz po przebudzeniu rzucono mnie na pożarcie miejscowej elicie...
podwija swoją lewą nogawkę i zamiast skóry widzi metaliczną, połyskującą powierzchnię
A może to wszystko przez to, że jestem od pasa w dół Maszynomutantem? Ach, ci Metaregianie...
opuszcza nogawkę, zaśmiawszy się pod nosem
No cóż, nie mogę o nich powiedzieć złego słowa. W końcu dali mi nowe nogi, pracę oraz coś, co chyba można nazwać miłym powitaniem i nie oczekują za to żadnej zapłaty.
nagle pochmurnieje
Niestety, wciąż nie są dla mnie ważni. Choć nie od razu zdawałem sobie z tego sprawę, jedyne, co naprawdę się dla mnie liczy, odkąd opuściłem Tsufuru, to... zniszczyć Saiyan!
gniewnie
Tak! Saiyan należy zniszczyć, aby żaden lud nie podzielił losu Tsufurian! Nawet ty, Be'ebi, zginąłeś z ich winy! Po pierwsze, gdyby nie pośpiech spowodowany ich agresją, doktor Raichi opowiedziałby nam wszystko o kapsule, a po drugie... Po drugie, gdyby nie Saiyanie, nasz wehikuł nawet nie zostałby uszkodzony!
śmieje się cicho, charcząc nieznacznie, po czym przemawia szeptem
Ha...! Naprawdę, jeszcze kilka tygodni temu wyśmiałbym podobny plan, ale...
prostuje się i mówi, cedząc słowa przez zęby
Przysięgam... Ha! Tak... Przysięgam! Przysięgam, że póki żyję, nie poskąpię wysiłków, aby Saiyanie zapłacili za swoje zbrodnie! Nawet gdybym umarł, zadbam, żeby ta misja zakończyła się sukcesem, choćby miało to oznaczać jedynie śmierć ostatniego Saiyanina.
śmieje się, teraz już głośno
A może właśnie to byłoby najlepsze?! Tak! Wygińcie, Saiyanie! Niech ostatni z was cierpi tak, jak ja!
ciszej, chwyciwszy się za brodę
Z drugiej strony... odebrałoby mi to przyjemność z zemsty...
zirytowany
Za bardzo to analizuję! Może już wystarczy, jak na jeden raz...?
uśmiecha się
Tak, na dziś wystarczy. Wrócę tu jednak i to niejednokrotnie! Co prawda nie istniejesz, Be'ebi, ale zaskakująco mało mnie to obchodzi!
odwraca się na pięcie
Bez urazy, oczywiście...
odchodzi w kierunku wyjścia z cmentarza

Myuu odchodzi, przeciskając się między nagrobkami. Tymczasem napis wycięty na kamieniu jeszcze nie ostygł...

* * *

Myuu jest już za bramą cmentarza. Metaregiańskie słońce chyli się ku zachodowi. Doktor z rękami w kieszeniach kieruje się w stronę Zbrojowni, oczekując, że spotka tam Tunga. Idąc, sięga z uśmiechem do wewnętrznej kieszeni swojego kitla, tylko po to, aby ponownie dotknąć planów autorstwa Raichiego, które oczywiście wciąż ma przy sobie.

MYUU
myśli, uśmiechnięty nieznacznie
Niesamowite, że te rysunki przetrwały, a moje nogi nie!

Myuu ma wejście do Zbrojowni w zasięgu wzroku, gdy nagle niecodzienny dźwięk przykuwa jego uwagę.

GŁOSY
dwa z nich melodyjnie recytują poniższe słowa; trzeci zdaje się intensywnie mruczeć
Enji-hatchi-aaki-laiki-akha-ragha-aaki-yack!

MYUU
zwraca się w stronę, z której dobiegają głosy
Cóż to takiego? Jakiś happening artystyczny...?

Myuu skuszony własną ciekawością zbliża się do osób stojących za tajemniczymi odgłosami^***. Okazuje się, że jest to trzech mężczyzn stojących za Zbrojownią. Stojący na środku, najwyższy jegomość jest odziany w ciemne szaty, które zakrywają całe jego ciało z wyjątkiem oczu i dłoni. Jest krępy, wysoki i ma żółtawą skórę. Po jego obu bokach stoją jego niżsi towarzysze, odziani w podobne szaty, lecz noszący na głowach jednakowe, metalowe hełmy.

TRZEJ MĘŻCZYŹNI
dwaj niżsi dalej powtarzają tajemnicze słowa, wyższy początkowo dalej mruczy, a później przyłącza się do towarzyszy
Enji-hatchi-aaki-laiki-akha-ragha-aaki-yack!
kontynuują dziwny śpiew, ignorując Myuu

MYUU
stoi w pewnej odległości od śpiewających, uśmiechając się szyderczo

TRZEJ MĘŻCZYŹNI
Enji-hatchi-aaki-laiki-akha-ragha-aaki-yack! Enji-hatchi-aaki-laiki-akha-ragha-aaki-yack!

MYUU
przestaje się uśmiechać i mówi szorstko
Kim jesteście?

Trzej śpiewający zauważają Myuu, przerywają swoją mantrę i odwracają się do niego^***. Dwaj niscy natychmiast wbijają wzrok w ziemię, a wysoki - zapewne lider grupy - rozkłada ręce na boki z radością, jakby chciał objąć Tsufurianina.

WYSOKI
rozradowany
Witaj, zabłąkana duszo...!

MYUU
parska pogardliwie
Może i wyglądam, jakbym się zgubił, ale chyba nie jak duch?

WYSOKI
lekko urażony, opuszcza ręce
Nie duch, tylko dusza... Każdy z nas ją posiada.

MYUU
wzdycha
Mniejsza o to... Zapytałem przecież, kim jesteście. W gruncie rzeczy nie wiem, czemu tutaj przyszedłem, jakby coś mnie tu przygnało, ale skoro już jestem, chcę się czegoś o was dowiedzieć.

WYSOKI
uśmiecha się; widać to tylko po jego oczach
Z wielką chęcią wszystko opowiem! Jesteśmy wiernymi Wielkiego Wyzwoliciela! Ja jestem nawet jego kapłanem. Nazywam się Mutchy.

MYUU
zaskoczony
Jesteście... kultem religijnym?

MUTCHY
z dumą
Tak! Jesteśmy kultem boga destrukcji, zwanego Hatchiyackiem od stu ośmiu lat jego panowania!

MYUU
blednie odrobinę i robi krok w tył; szepta do siebie
O tym opowiadał mi doktor Raichi...! Że też akurat ich spotkałem...

MUTCHY
przechyla głowę na bok, zaintrygowany
Domyślam się, że chciałeś ukryć przede mną te słowa, ale usłyszałem je i wydaje mi się, że słyszałeś już kiedyś o moim bogu, ale nie spotkałeś nas. To z pewnością znak opieki Wielkiego Wyzwoliciela nad tobą! Chce, abyś i ty oddawał mu cześć...

MYUU
dochodzi do siebie i śmieje się
Nie, dziękuję... Nie wierzę w takie rzeczy!

MUTCHY
myśli
Widzę, że to sceptyk i szyderca... Ale nie takich jeszcze zyskiwałem Wielkiemu Wyzwolicielowi!
odzywa się do Myuu
A czy jest coś innego, co moglibyśmy dla ciebie zrobić? Chętnie niesiemy pomoc tym, którzy jej potrzebują.

MYUU
myśli
A to chytry lis... Zapewne przyjmuje taką strategię, bo ma nadzieję, że namówi mnie do wstąpienia do swojego kultu... Mimo wszystko może okazać się przydatny!
uśmiecha się fałszywie, odzywa się głośno
Niech no pomyślę... Nie wyglądacie na tutejszych, podobnie jak ja.

MUTCHY
skinąwszy głową
Zgadza się. Na co dzień żyjemy na planecie Hatcha. Metaregię odwiedzamy przelotnie, aby odprawiać modły przebłagalne do prawowitego boga destrukcji za to, że czci się tu pamięć wizyty Bihr-ursaha, obrzydliwego uzur-...

MYUU
zniecierpliwiony, przerwa Mutchy'emu
Wystarczyłoby samo "zgadza się"... Ja natomiast przejdę do rzeczy, gdyż wpadłem na pewien pomysł. Skoro jesteście kultem i możecie podróżować między planetami, to na pewno odwiedzacie ich wiele i zdobywacie tam równie wiele informacji. Trafiłem tutaj, zdaje się, bardzo niedawno i dopiero odnajduję się w nowej rzeczywistości. Nie wiem, czy łatwo tutaj o wiadomości z lokalnego układu planet. Będę tutaj przychodził i się z wami spotykał, kiedy tylko będziecie na Metaregii. Oczekuję, że będziecie mi opowiadać o tym, co dzieje się w tej części galaktyki. W zamian mogę zaoferować wsparcie materialne. Zdaje się, że dostałem się do grona tutejszej elity, dano mi też pracę...
spogląda Mutchy'emu w oczy
Myślę, że będę mógł dobrze zapłacić, a jeśli nie, wynagrodzę wam trud w inny sposób.

MUTCHY
udając zawstydzenie
Nawet za darmo mógłbym spełnić twoją prośbę! Przez nasze uszy przelatuje tyle plotek, nawet takich, które nie przystoją kapłanowi i pokornym pątnikom...

MYUU
z naciskiem
Zapamiętajcie jedno. Najbardziej interesują mnie wieści o Saiyanach, rasie z planety Tsufuru. O nich opowiadajcie mi wszystko. Za takie informacje będę płacił dodatkowo.

MUTCHY
zaskoczony
No... dobrze! Nigdy nie słyszałem o Saiyanach, ale jeśli takie jest twoje życzenie, chętnie je spełnię, ku chwale Wielkiego Wyzwoliciela!

MYUU
odwraca się
Jeśli dobrze się wywiążecie z naszej umowy, może nawet zgodzę się posłuchać o tym waszym... bogu destrukcji.
odchodząc
Do widzenia. Na mnie już czas. I tak spędziłem tutaj za dużo czasu...

Myuu wraca tą samą drogą, którą przyszedł. Trzej czciciele boga destrukcji odprowadzają go wzrokiem, aż ten całkowicie ginie im z oczu.

NISKI #1
nieśmiało
Ojcze Mutchy... Czy na pewno warto poświęcać czas temu cynikowi?

NISKI #2
kręcąc głową
Nic dobrego z tego nie wyniknie...!

MUTCHY
ożywiony
Więcej wiary, pątnicy! Wielki Wyzwoliciel ma nas w swojej opiece! Zdajcie się też na moje doświadczenie. Ono mówi mi, że wyjdziemy na tym układzie z wieloma korzyściami!
spokojniej
Może to cynik i impertynent, ale wbrew pozorom, tacy zachodzą najdalej w naszym obecnym, złym Wszechświecie.
wznosi ręce ku niebu
Och, powróć, Wielki Wyzwolicielu! Powróć, Hatchiyack!

* * *

KONIEC FRAGMENTU 1

* * *

^***Wpis z pewnego dziennika.

~~ Dzień, w którym do nas przybył, do dziś stanowi dla mnie prawdziwą zagadkę. Przebiegał szybko, chaotycznie i był niezrozumiały - chyba w takim samym stopniu dla nas, jak dla niego. Mimo tego pamiętam go dokładnie - lepiej niż jakikolwiek uporządkowany i dobrze zaplanowany dzień.
Zachowanie naszego nieoczekiwanego gościa od początku mnie martwiło. Panował w nim wielki nieład. Nieustannie zmieniał tematy, jego nastrój był bardzo niestały. Zdawało się, że każda myśl zaprzątająca mu umysł wydostaje się na zewnątrz i odbija się na jego słowach oraz czynach. Choć nie dawałem tego po sobie poznać, pragnąłem usprawiedliwić Myuu. Tungowi przyszło to tak łatwo, więc czemu nie mnie? Przecież "ostatni Tsufurianin" miał prawo zagubić się we własnych myślach, słowach, czynach - któż miałby ku temu lepszy pretekst niż on? W końcu przebudził się nagle w całkowicie nieznanym środowisku, od razu zmuszono go do wymieniania uprzejmości z gubernatorem. Dodatkowo musiał być pod wrażeniem maszynomutacji i tego, jak ocaliła ona jego zdrowie i życie. Nie można też zapomnieć o traumatycznych wspomnienach z rodzinnej planety. To naprawdę musi być straszne - ujrzeć zagładę własnej cywilizacji i samemu przeżyć. Niestety, im dalej dzień przybycia Myuu odsuwał się w przeszłość, tym bardziej niepokoił mnie ten Tsufurianin. Czułem się tak dlatego, że wbrew wszelkim oczekiwaniom on dalej pozostawał taki sam. W świadomości wszystkich Metaregian taki obraz jego osoby po prostu się utrwalił i przestał kogokolwiek dziwić. Ku własnemu zaskoczeniu odkryłem, że przestał dziwić również mnie. "Myuu to dziwak, neurotyk" - myślałem. Ale czy świadomość tego, że to, co nam pokazał pierwszego dnia (i w mniejszym lub większym stopniu pokazuje do tej pory) stanowi normę nie jest jeszcze gorsza od początkowych przypuszczeń? Jeśli to jest jego naturalne zachowanie, to cóż to za osoba?
Reprezentuje on najbardziej parszywy rodzaj hipokryty, jaki byłem w stanie napotkać w całym moim życiu. Znalazł szczególne upodobanie w pouczaniu innych (chodzi tu głównie o współpracowników Tunga i własnych) o tym, że prawdziwy naukowiec powinien trzymać się faktów i nie poddawać się emocjom. Nie wnikam w to, czy ma rację. Jeśli ma, tym gorzej dla niego, bo sam nie wypełnia tych słów swoim zachowaniem. Myuu nie tylko jest osobą emocjonalną - to jedna wielka emocja! Szczególnym jego nałogiem był gniew. Kiedy tylko awansował w hierarchii uczonych (dzięki swojemu niewątpliwemu talentowi), zaczął okazywać wyjątkową surowość swoim podwładnym, szczególnie metaregiańskim, gdyż do Maszynomutantów miał niespotykaną u innych naukowców cierpliwość. Najcieplejsze uczucie, jakie jest w stanie z siebie wykrzesać wobec jakiejkolwiek osoby, to całkowita obojętność. Wyjątkiem jest Tung, do którego ma jakiś szczególny sentyment. Na tym jednak jego hipokryzja się nie kończy. Ciągnie się za nim zła sława osoby, która bez zahamowania drwi z tradycji i wierzeń. Bardzo smuci to Erhamma, ale staruszek ma w sobie zbyt wiele uprzejmości, żeby upominać gościa i to jeszcze będącego ofiarą strasznych zbrodni. Co ciekawe, mało kto zauważa, że sam Myuu również wierzy w swego rodzaju "mity". Z niemal religijną czcią podchodzi do rozpamiętywania swoich ostatnich dni na Tsufuru. Jedynie takie myśli są w stanie na dłuższą chwilę zająć jego ponury umysł. Czasami wydaje się nawet, że tak naprawdę nic innego nie ma dla niego znaczenia. Opowiadając o swojej przeszłości, z niezwykłą zajadłością przeklina Saiyan, którzy zgładzili jego rasę (wielokrotnie opowiadał mi o tym Tung). Wyrażając swoją pogardę, sprawia wrażenie, jakby gdzieś w głębi duszy wierzył, że jego słowa mają moc pomścić krzywdę, jaką mu wyrządzono. Ma też swój rytuał. Przynajmniej raz w tygodniu kieruje się w stronę cmentarzyska. Tylko wtedy można go zobaczyć w innym miejscu niż siedziba korpusu naukowców. Nie byłoby w tym nic dziwnego, czci pamięć zmarłego, prawda? Sam tego chciałem... Jednak nie zawsze podchodzi do grobu, a nawet gdy to robi, rozmyśla tam najwyżej przez dziesięć minut. Tymczasem jego jednorazowa nieobecność trwa godzinę, niekiedy dużo dłużej. A więc co robi? Uznałem, że wolę o tym nie myśleć. W końcu Myuu nie krzywdzi nikogo, a już na pewno nie Tunga... Właśnie, Tung. Zawsze uważałem go za optymistę i chyba miałem rację. Mimo swojej wysokiej pozycji zawsze obdarzał innych zbyt wielkim zaufaniem. Tak samo zrobił w przypadku doktora Myuu. Jestem prawie pewien, że uważa się za przyjaciela tego Tsufurianina, mimo że, jak dobrze wiem, nigdy nie został tak przez niego nazwany.
Nie wiem, co o tym myśleć. Obawiam się, że Myuu ma nas zaledwie za narzędzia, a w najlepszym wypadku za tymczasową rozrywkę. Cały czas zdaje się być czymś zajęty, zamyślony. W ogóle nie interesuje go życie w naszej społeczności. Doktor bardzo ceni swój czas, choć ma go tak wiele, jak może sobie zamarzyć - w końcu jako przybysz z innej planety jest traktowany specjalnie, a dodatkowo maszynomutacja bardzo spowolniła u niego proces starzenia się (nie jestem naukowcem, ale szczerze mnie to zaintrygowało). Każda rzecz, którą robi, każda rozmowa, którą nawiązuje... te rzeczy są przez niego ważone i mierzone, aby mógł zdecydować, czy mu się do czegokolwiek przydadzą. Te spostrzeżenia spędzają mi sen z powiek. Musiałem je w końcu zapisać.

Tymczasem doktor Myuu jest z nami już trzynaście lat... ~~

* * *

Rok 737. Siedziba korpusu naukowców Metaregii, we wnętrzu posępnej, czarnej wieży. W bardzo dobrze oświetlonym pomieszczeniu o białych ścianach znajduje się Tung. Towarzyszy mu doktor Myuu, a także kilku metaregiańskich asystentów. Wszyscy z nich są pochyleni nad blatem, który przypomina stół operacyjny. Tung i Myuu mają na sobie ochronne rękawice i przyłbice^***.
W powietrze co jakiś czas wzlatują iskry. Wszystko wskazuje na to, że naukowcy wykonują jakiś bardzo precyzyjny zabieg.

TUNG
z zadowoleniem
Świetnie, Myuu! Już niewiele zostało.

MYUU
zaabsorbowany pracą
Ale to najtrudniejszy moment przy tworzeniu ciał tego typu...
odwraca się do asystenta po swojej lewej stronie
Skalpel laserowy. Natychmiast.

ASYSTENT
skłania się głęboko
Tak jest, doktorze!
szybkim krokiem, niemal biegiem, podchodzi do szafki nieopodal i podnosi leżące tam narzędzie

MYUU
szorstko
Wolniej, bo jeszcze coś zepsujesz!

ASYSTENT
podchodzi do Myuu i z pokorą wręcza mu skalpel
Sam pan doktor powiedział, że mam to przynieść natychmiast...

MYUU
wzdycha
To hiperbola. I tak nie jesteś w stanie niczego zrobić naprawdę natychmiast...
ciszej, ale wciąż słyszalnie dla wszystkich
Zresztą, przed kim ja się tłumaczę...

ASYSTENT
ze smutną miną odsuwa się od Myuu

TUNG
do asystenta
Nie zrażaj się. Wiesz doskonale, że doktor Myuu tylko z pozoru jest taki nieprzyjazny. Tymczasem skup się i patrz na operację. Bardzo ci się przyda to doświadczenie.

ASYSTENT
nieśmiało podchodzi z powrotem do stołu

MYUU
próbuje coś naciąć skalpelem laserowym, oświetlając jednocześnie otoczenie płynącym z niego czerwonym światłem
Ech...
zdenerwowany
Ta meta-tkanka tak łatwo nie ustąpi.
woła
Draiscra! Przynieś mi młot pneumatyczny do operacji precyzyjnych! Powinnaś go mieć pod ręką!

Przez drzwi do sali, w której przeprowadzana jest operacja wychyla się dziewczyna, Metaregianka, ubrana w laboratoryjny kitel. To właśnie Draiscra, jedna z asystentek.

DRAISCRA
drapiąc się po głowie
Molekularny czy mechaniczny?

MYUU
uderza pięścią w stół, następnie podnosi przyłbicę i krzyczy do Draiscry
Tak trudno się domyślić, że molekularny?! Skoro skalpel nie daje rady, to mechaniczny młot tym bardziej nic nie da!

DRAISCRA
przewróciwszy oczami
Spokojnie, doktorze! Przecież nie słyszałam, co mówiłeś przed chwilą. Byłam w pokoju obok i...

MYUU
marszczy brwi
Nie dyskutuj, inaczej napiszę na ciebie skargę do twoich profesorów na Akademii...!

DRAISCRA
odwraca się
Dobrze, dobrze... Już przyniosę.

Draiscra szybko wraca z zaskakująco niewielkim narzędziem, będącym wielkości niedużej wiertarki. Odbiera je od niej jeden z asystentów i przekazuje Myuu. Doktor szybko uruchamia młot. Jego niesamowicie cienka końcówka rozświetla się bladym, błękitnym światłem. Tsufurianin przymierza się do wykorzystania narzędzia.

MYUU
chłodno
Wszyscy się odsuńcie...

Tung i asystenci robią dwa kroki w tył. Myuu bierze głęboki wdech, przykłada młot do odpowiedniego miejsca i uruchamia go. Pozwala maszynie wykonać zaledwie jedno uderzenie, które okazuje się być niemal bezgłośne. Zaraz po tym wyłącza ją i z ulgą robi wydech.

MYUU
odkłada młot i zdejmuje rękawice; mówi chłodno
Cóż...

Tung i asystenci zamierają, patrząc na Myuu z obawą.

MYUU
parska drwiąco, prawie jakby chciał się zaśmiać
Udało się! Nie musicie się tak na mnie gapić.

TUNG
podchodzi do stołu i patrzy na rzecz, nad którą pracował Myuu
Doskonale! Kolejny sprawny Maszynomutant na konto doktora Myuu!

Na stole leży przypominający dysk Maszynomutant, pozbawiony nóg. Ma on jedynie ręce oraz dwa sensory z przodu.

TUNG
uśmiecha się
Jesteś niezastąpionym członkiem naszego zespołu, Myuu! Podziwiam, że nieustannie stawiasz sobie coraz większe wymagania, modyfikując projekty ciał Mutantów...

MYUU
uśmiecha się z wysiłkiem, połowicznie
Ktoś w końcu musiał zauważyć, że powinny powstać modele o mniejszej inteligencji, lecz o większej liczbie praktycznych funkcji.

TUNG
śmieje się
Ty i twoja skromność!
podnosi ukończone ciało Maszynomutanta
Jeśli dobrze pamiętam, ten model może wznosić się na szczególnie duże wysokości, przenosić wyjątkowo ciężkie ciężary i...

MYUU
dokańcza wypowiedź Tunga
...wysyłać identycznym Mutantom proste komunikaty na duże odległości i to bez użycia słów. Właśnie dzięki temu znalazły zastosowanie przy roznoszeniu poczty.
prostuje się z pewną dumą

TUNG
odkłada Maszynomutanta i ponownie się uśmiecha
Oczywiście.

MYUU

patrzy wymownie na asystentów, a później na Tunga

TUNG
odgadnąwszy myśli Myuu, zwraca się do asystentów
Możecie już iść. Zawołam was, kiedy będziecie potrzebni.

Asystenci posłusznie opuszczają pomieszczenie, zostawiając Tunga i Myuu sam na sam.

TUNG
zakłopotany
O co chodzi tym razem, Myuu?

MYUU
spokojnie
O nic. Chciałem porozmawiać, a oni mnie denerwują.

TUNG
niezadowolony z odpowiedzi Myuu
Dobrze... Chyba rozumiem.

MYUU
milczy chwilę, później odwraca się i mówi, zamyślony
Pracuję tu już tak wiele lat, a maszynomutacja wciąż mnie zadziwia. To niesłychanie skomplikowany proces sam w sobie. Wytwarzanie i projektowanie przyszłych ciał Maszynomutantów jest jeszcze bardziej zagmatwane, ale jednocześnie napotykam bardzo proste prawidłowości, które zdają się wręcz nie pasować do innych znanych mi faktów... Na przykład, kiedy umieszczę w ciele Maszynomutanta więcej elementów niezmetalizowanych, odbije się to na jego inteligencji, może spowodować, że jego myślenie stanie się bardziej algorytmiczne...

TUNG
jest wyraźnie zakłopotany, ale dalej słucha Myuu w milczeniu

MYUU
odwraca się do Tunga
To mi wygląda na zwyczajną odwrotną proporcjonalność, ale... tylko wygląda! To na pewno da się lepiej wytłumaczyć.

TUNG
próbuje się uśmiechnąć
Widzisz, Myuu... Mówiłem ci to już w dniu, w którym po raz pierwszy nas odwiedziłeś - maszynomutacja to coś cudownego, niemal magicznego! Nie wiemy, czy kiedykolwiek będziemy zdolni ją w pełni zrozumieć!

MYUU
unosi brew
Hm? Kiedyś na pewno ją zrozumiemy. Ostatecznie, nauka musi wytłumaczyć wszystko. To nieuniknione.

TUNG
wzdycha cicho
Zadziwia mnie twoja wiara w pełną logiczność rzeczywistości... Pomyśl choćby o Ki! Czy to można wytłumaczyć za pomocą praw i reguł? A przecież istnieje! Używa go Sten i inni starsi żołnierze. Młodsi decydują się coraz częściej na korzystanie z broni, ale...

MYUU
śmieje się pod nosem
Ki... Rzadko widywałem je w sytuacjach, które nie zagrażały bezpośrednio mojemu życiu! Myśląc o tej energii, przypominam sobie...
nieoczekiwanie staje się rozgniewany
...o przeklętych Saiyanach!

TUNG
zmartwiony
Ech... Może powinieneś wziąć na jakiś czas wolne od pracy. Angażujesz się najbardziej ze wszystkich członków korpusu, zasłużyłeś na urlop... Szczególnie, że aż do tej pory nie wykorzystałeś żadnego.

MYUU
chłodno, ale z szacunkiem
To dlatego, że nie mam innego życia poza życiem naukowca. Maszynomutacja pochłonęła mnie bez reszty i pragnę...
nagle zaczyna okazywać zadowolenie
Pragnę poznać wszystkie jej sekrety i je wykorzystać!

TUNG
pochyla głowę ze zrezygnowaniem
Ach, Myuu! I tak do niczego nie mogę cię zmusić!

Nagle zza drzwi dobiega znajomy głos.

GŁOS
cicho, jakby ostrożnie
Tung...? Jesteś tam?

TUNG
zaskoczony, odpowiada
Tak! Daj mi chwilę. Przyjdź do mojego biura i wkrótce do ciebie dołączę.

MYUU
niezadowolony
No cóż. Nie zamierzam stawać między tobą, a twoim...

TUNG
spokojnie
Wkrótce wrócę, Myuu. To musi być pilna sprawa. W międzyczasie możesz zanieść nowe ciało Maszynomutanta, które wykonałeś, na górę. Później tam przyjdę i je ożywię...
odchodzi, ale tuż przed wyjściem z pomieszczenia odwraca się do Myuu i żegna go
Widzimy się za kilka chwil.
wychodzi

MYUU
myśli, rozzłoszczony
Już ja wiem, jakie pilne sprawy może mieć Sten...

* * *

Niedługo później. Tung wchodzi do swojego gabinetu i zastaje w nim opartego o ścianę i patrzącego w dal przez okno Stena, swojego brata. Zgodnie z przewidywaniami Myuu, to on był właścicielem owego "znajomego głosu".

TUNG
zamykając za sobą drzwi
Co cię znów sprowadza, Sten? Wojsku potrzebna jest do czegoś praca naukowców?

STEN
wciąż opierając się o ścianę, odwraca się do Tunga
Na razie nie, ale wkrótce może być.

TUNG
zmartwiony
Niech zgadnę... Freeza?

STEN
przytakuje skinieniem głowy
Nie inaczej. Moi informatorzy spośród kupców donoszą, że niedawno w naszym lokalnym układzie planet odbywały się jakieś niecodzienne ruchy jego wojsk. Bardzo niepokoi mnie fakt, że dzieje się to dopiero teraz. Takie manewry przy okazji powstania na Kennokunii przed dwoma laty byłyby zrozumiałe i przewidywalne, ale w chwili obecnej...?

TUNG
poważnie
Są podstawy ku temu, aby wierzyć, że armia Freezy może chcieć zaatakować właśnie nas?

STEN
wzdycha
Trudno powiedzieć. Właśnie ta niepewność jest najgorsza... Na naszej planecie nie ma wielu naturalnych dóbr, które dałoby się wykorzystać, z naszych ludzi byliby raczej marni niewolnicy, ale... Freeza jest nieobliczalny! Nie wiadomo, czy nie dąży po prostu do poszerzania wpływów za wszelką cenę.

TUNG
ciszej, jakby zamyślony
W chwilach takich jak ta, zastanawiam się, co dzieje się z planetą Myuu... Może Freeza również ją podbił?

STEN
niezadowolony
Nie jestem w stanie odpowiedzieć na to pytanie. Kupcy czasem pobąkują coś o jakiejś planecie Tsufuru, która teraz niby ma się nazwyać "Vegeta", ale to zwykle bezwartościowe strzępy informacji. Podobno mieszkańcy są bardzo niegościnni i niezainteresowani kupnem jakichkolwiek towarów, więc handlarze międzyplanetarni tam nie goszczą...
spogląda na Tunga z troską
Doceniam, że masz w sobie wrażliwość, ale nie myśl tyle o Myuu. On nie dba o ciebie ani w połowie tak bardzo, jak ty o niego.

TUNG
zakłopotany
Masz rację, ale to mój współpracownik. Spędzam z nim całe dnie już od trzynastu lat, a wydarzenia wojny z Saiyanami dalej nie przygasły w jego pamięci. Wraca do tych wspomnień prawie codziennie. Byłbym potworem, gdybym nie traktował tego poważnie.

STEN
dalej niezadowolony
Nie jest dobrze, że ta trauma odcisnęła na nim tak wielkie piętno, lecz to wciąż nie twoja sprawa. Masz dość swoich zmartwień.

TUNG
kiwając głową potakująco
Masz rację, Sten... Spróbuję skierować swoje myśli na coś innego.

STEN
uśmiecha się nieznacznie
Cieszy mnie twoja decyzja... A wracając do poprzedniego tematu, chciałem tylko powiedzieć, że powinieneś być w każdej chwili gotowy do współpracy z armią w razie inwazji Freezy. Przychodzę najpierw do ciebie, bo jesteś moim bratem, a ja, jak dobrze wiesz, bardzo cenię więzy rodzinne. Mimo wszystko muszę jak najszybciej opowiedzieć to wszystko Erhammowi.

TUNG
z wigorem
Rozumiem. W takim razie idź do niego jak najprędzej.

STEN
przestaje opierać się o ścianę i kieruje się w stronę wyjścia, ale zatrzymuje się tuż przez Tungiem; mówi cicho
Jeszcze jedno... dalej ukrywasz przed Myuu to, o co cię prosiłem?

TUNG
pochmurnieje
Tak, Sten. Oczywiście. Odkąd tu pracuje, ani razu nie dopuściłem go do procesu ożywiania Maszynomutantów. Nawet nie wiesz, jak trudna i wyniszczająca jest ta nieszczerość.

STEN
klepie Tunga po ramieniu
Wytrzymasz, Tung. Zawsze byłeś bardziej wytrwały z nas dwojga...
wychodzi, mówi na odchodnym
Do zobaczenia.

TUNG
nie odwracając się za Stenem
Do zobaczenia, do zobaczenia...
myśli
Ach, Sten! Ile jeszcze lat musi upłynąć, zanim uznasz Myuu za jednego z nas?
wychodzi z gabinetu i zamyka za sobią drzwi

* * *

Tego samego dnia, wieczorem, już po zmroku.
Doktor Myuu przemyka się przez opustoszałe ulice Metaregii, ubrany w długi płaszcz z kapturem. Nieliczni przechodnie nie zwracają na niego uwagi. Po drodze mija Zbrojownię, a także odwiedza cmentarz, zapewne po to, żeby spędzić chwilę przy grobie Be'ebiego. Pozostaje tam jednak zaledwie kilka minut, po czym udaje się w dalszą drogę. Po przemaszerowaniu słusznej odległości dociera do zapuszczonego budynku wyglądającego na warsztat. Przed wejściem do niego stoi Metaregianin, który zdaje się wypatrywać doktora. Jest bardzo zniecierpliwiony.

METAREGIANIN
oprsykliwie
Spóźniasz się, doktorku! Jeśli naprawdę tak ci zależy na dyskrecji, powinieneś przychodzić punktualnie!

MYUU
chłodno
Jeśli będziesz tak krzyczał, Sutoron, to nawet największa ostrożność z mojej strony nie pomoże...
wyciąga z wewnętrznej kieszeni płaszcza pakunek
To są pieniądze za ostatni miesiąc..
wręcza pakunek Metaregianinowi

SUTORON
z błyskiem w oku odbiera pakunek, otwiera go i liczy pieniądze
Może i przychodzisz za późno, ale zawsze płacisz w terminie... I to niemało! Nie zgodziłbym się na współpracę z tobą, gdyby mi się to po prostu nie opłacało! Samą pracą w warsztacie nigdy bym się tyle nie dorobił.

MYUU
parska pogardliwie
I mówisz to akurat dzisiaj? Zachowujesz się całkiem jakby ktoś cię obserwował i oczekiwał sprawozdania za wiele minionych lat...

SUTORON
zawstydzony, chowa pieniądze do kieszeni
Prawda... Moja gadka jest dzisiaj niedorzeczna. To na pewno ze zmęczenia... Pójdę już do siebie.
wręcza Myuu klucz
Zrób tak jak zwykle - pogaś światła, zamknij za sobą drzwi i dopiero zejdź do piwnicy. Przyjdę nad ranem, żeby odebrać klucz.

MYUU
wzdycha ciężko
Dobrze... Lepiej już idź, bo rozum faktycznie odmawia ci posłuszeństwa. Znowu opowiadasz jakieś oczywistości...

SUTORON
całkowicie już zbity z tropu
J-Jasne... W takim razie powodzenia i do zobaczenia jutro.

MYUU
uśmiecha się szyderczo
Do widzenia, do widzenia...

SUTORON
odwraca się i myśli, odchodząc
Niech to szlag, on ma rację! Zachowywałem się dzisiaj, jakbym tłumaczył mu wszystko pierwszy raz. Niby ja sam to robiłem, ale wydaje mi się, jakby ten pomysł nie pochodził... ode mnie. Hmm... Tylko jeśli nie ode mnie, to od kogo innego?

W międzyczasie doktor Myuu wchodzi do warsztatu, otworzywszy drzwi kluczem. Po omacku, bez zapalania światła, dociera do umieszczonych na przeciwległym końcu warsztatu drzwi, otwiera je, po czym ostrożnym krokiem schodzi po znajdujących się za nimi schodach, dalej niczym sobie nie przyświecając. W końcu dociera do większego pomieszczenia, czyli wspomnianej przez właściciela warsztatu piwnicy. Szybko znajduje na ścianie włącznik światła. W żółtym, nieprzyjemnym i słabym świetle włączonej lampy ukazuje się niesamowity widok. Pozbawiona okien i jakiejkolwiek wentylacji piwnica oprócz rozrzuconych w nieładzie luźnych części zawiera ogromny, ponad trzymetrowy, metalowy szkielet postaci, opleciony różnymi kablami. Do jej głowy jest z przodu doczepiona misternie wykonana metalowa twarz o bardzo surowym wyrazie. Myuu patrzy na ten twór z zadowoleniem.

MYUU
cicho, do siebie
Jak miło znowu wrócić do pracy, na której naprawdę mi zależy...

Myuu podchodzi do szkieletu i podnosi znajdujący się u jego stóp plan. To ta sama kalka, którą na Tsufuru ofiarował mu doktor Raichi.

MYUU
rozwija plan i z zadowoleniem przygląda się mu
Pracuję nad TF-001 w tajemnicy prawie tak długo, jak przebywam na Metaregii, ale czuję jakbym ledwo posuwał się do przodu.
odkłada plan na stolik i podnosi wzrok na szkielet
Zaledwie miesiąc temu ukończyłem budowę układu ruchu 'Hatchiyacka'... Niestety, to wciąż konstrukcja czysto robotyczna, jak zakładał Raichi.
dotyka szkieletu, następnie jego okablowania
Dalej za mało wiem o maszynomutacji, a wszystkie części, jakie wykorzystałem, musiałem ukraść Tungowi...
ponuro
Robiłbym inaczej, gdyby nie ten przeklęty Sten. Gdybym był szczery, z pewnością uniemożliwiłby mi pracę nad TF-001. On podejrzewa mnie o wszystko, co najgorsze, a przecież ja nie chcę krzywdzić Metaregian...
uśmiecha się paskudnie
Chcę tylko zniszczyć Saiyan!

Myuu zdejmuje swój płaszcz i odkłada go na stolik. Z kieszeni wyciąga niewielki metalowy element, który niezwłocznie przykręca na środku korpusu szkieletu.

MYUU
z ulgą
Pasuje... Całe szczęście!
ponownie pochmurnieje
Nie powinienem się cieszyć... Powinienem być wściekły! Trzynaście lat dla czegoś takiego?! To coś ma kiedyś zabijać Saiyan?!
uspokaja się
Tak... Tak właśnie będzie! Potrzeba jeszcze tylko trochę cierpliwości i wielu... naprawdę wielu zmian w projekcie. Nie mogę zrobić inaczej, jeśli 'Hatchiyack'-obrońca ma się stać 'Hatchiyackiem'-niszczycielem... Ach, doktorze Raichi! Że też nie mogłeś być bardziej dalekowzroczny!
patrząc na twarz TF-001
Twarz ma taką samą, jak zakładał mój mistrz... Ile musiałem się namęczyć, żeby w sekrecie zamówić ją u jednego z rzemieślników! Ech... I tak kiedyś będzie trzeba ją wymienić, jeśli to coś kiedykolwiek ma przemówić, bo to zaledwie metalowy odlew. Na razie jednak tego nie zakładam.

Myuu segreguje porozrzucane na ziemi części, od czasu do czasu spoglądając na kalkę z planem TF-001.

MYUU
wzdycha
Może kiedyś zaufają mi na tyle, żebym mógł poddać 'Hatchiyacka' metalizacji... Będę potrzebował sporo metaregiańskiej krwi.
zamyślony
Tylko jak im wytłumaczę fakt, że tak wiele lat ukrywałem przed nimi ten projekt?
marszczy brwi
Zresztą, czy to teraz istotne...? Muszę skupić się na pracy, bo czeka mnie długa noc. I tak nie mam żadnego lepszego zajęcia...

Myuu oddaje się ciężkiej pracy, raz po raz zaglądająć do planów doktora Raichego.

* * *

Kilka dni później. Zwykły, zdawałoby się, poranek na Metaregii. Dwójka młodych żołnierzy patroluje jak zwykle pełną gwaru główną, targową ulicę.

ŻOŁNIERZ #1
pogwizduje, trzymając karabin na ramieniu

ŻOŁNIERZ #2
do żołnierza #1
Hej, skup się! Jak masz zamiar zauważyć coś podejrzanego, jeśli będziesz tak rozkojarzony?

ŻOŁNIERZ #1
spokojnie, wręcz apatycznie

O to już się nie martw. Kiedy tylko wydarzy się cokolwiek godnego uwagi, będę pierwszy na miejscu zda-...

Nagle daje się słyszeć cichy, ale bardzo charakterystyczny odłgos.

ŻOŁNIERZ #1
lekko zaskoczony
...-rzenia...

ŻOŁNIERZ #2
zaniepokojony
Słyszałeś? Musiałeś słyszeć!

ŻOŁNIERZ #1
lekceważąco
Phi... Pewnie jakiś kupiec z Imeggi ląduje, a ty robisz wiele hałasu o nic...
znowu zaczyna pogwizdywać

Odgłosy stają się coraz głośniejsze. Na niebie zaczyna coraz wyraźniej jaśnieć pewien punkt.

ŻOŁNIERZ #2
zestresowany, zaczyna się jąkać
W-Widzisz to?! Statek kosmiczny! To na pewno statek!

ŻOŁNIERZ #1
przyglądając się błyszczącemu punktowi na niebie
Może i tak... Ale to nic nowego. Jak już mówiłem, to pewnie jakiś kupiec...

ŻOŁNIERZ #2
wykrzykuje
Ale zobacz! Ten statek nie zmierza w kierunku lądowiska! Leci prosto na nas!

Odgłos słychać już bardzo dobrze, a pojazd kosmiczny nieznanych "gości" staje się wyraźnie widoczny. Rzeczywiście, leci on prosto na targową ulicę, pełną rozgadanej gawiedzi, która zdaje się nie zauważać potencjalnego zagrożenia.

ŻOŁNIERZ #1
spluwa z niezadowoleniem
Cholera, masz rację... Biegnij zaraz do gubernatora i generała Stena, żeby ich powiadomić! Ja postaram się zadbać o bezpieczeństwo tutaj.

ŻOŁNIERZ #2
z niepewnością w głosie
Tak zrobię... to znaczy... Już pędzę!
biegnie w kierunku przeciwnym do tego, w którym szedł jeszcze przed chwilą

ŻOŁNIERZ #1
podnosi głos, zachowując jednak względny spokój - chce jedynie być lepiej słyszany
Metaregianie i wszyscy goście! Słuchajcie! Musicie się usunąć z drogi, a najlepiej wrócić do waszych siedzib!

GAWIEDŹ
różne osoby: najpierw zwracają uwagę na żołnierza #1, a później zaczynają przemawiać z obawami
Atak? - Inwazja Freezy? - Dlaczego właśnie dzisiaj...? - Maaaaaaamo, ja chcę do dooooomu! - I tak zamierzałem się stąd zabierać...

ŻOŁNIERZ #1
bardziej stanowczo
Musicie się pośpieszyć. Zachowajcie też spokój... To z pewnością jedynie nowi goście, którzy nigdy wcześniej nie byli na Metaregii i...

KTOŚ Z TŁUMU
wskazuje palcem na nadlatujący statek
Żołnierz mówi prawdę! Lecą na nas! Ratuj się kto może!

Gawiedź natychmiast zaczyna rozpraszać się i uciekać wśród wielkiego hałasu, a sprzedawcy nerwowo pakują swoje kramy.

ŻOŁNIERZ #1
wzdycha
Mówiłem, zachowajcie spokój! Za chwilę będzie tu gubernator i naczelny dowódca naszej armii...

Statek niespodziewanych przybyszy jest już zaledwie kilkanaście metrów nad ziemią. Gwałtownie traci prędkość i zaczyna się powoli opuszczać wśród kłębów dymu i terkotu starego silnika. Okazuje się, że stan statku pozostawia wiele do życzenia. Jest mocno zaniedbany, brudny i porysowany, a jego blacha jest powgniatana.
Kiedy statek ląduje, na ulicy jest już prawie pusto. Drzwi otwierają się z trudem. Wychodzi przez nie ośmiu groźnie wyglądających kosmitów różnych ras. Są, podobnie jak ich wehikuł, brudni i zaniedbani, ale dodatkowo wyraźnie czymś rozzłoszczeni. Warto jednak zauważyć, że ich uniformy są podobne i stanowią coś na rodzaj ochronnych zbroi. Jeden z nich, podobny nieco do ziemskich gadów mężczyzna o podłużnej twarzy, bladofioletowej skórze i wystających kłach, zdaje się wysuwać naprzód, jakby wskazywał na swoje przywództwo w grupie.

PRZYWÓDCA
nonszalancko; z chrypką w głosie
Powiedziałbym, że przybywamy w pokoju, ale to się jeszcze okaże... Chcę rozmawiać z tutejszym królem, wodzem, prezydentem... czy kogo wy tam macie!

ŻOŁNIERZ #1
ostrożnie
Naszą planetą rządzi... gubernator. Posłałem po niego. Powinien się niedługo pojawić. Jaką macie do niego sprawę?

PRZYWÓDCA
śmieje się impertynencko^***
Myślisz, że ci to powiem, pachołku? Będę rozmawiał tylko z tym... no... gubernatorem!

Kompani owego "przywódcy" zanoszą się śmiechem, jakby usłyszeli jakiś szczególnie zabawny żart. Najwyższy z nich, humanoidalny, masywny kosmita o czerwonej skórze i krótkich rogach na głowie, poklepuje "przywódcę" po ramieniu.

PRZYWÓDCA
odtrąca rękę czerwonego i mówi zniecierpliwiony
Dość już tej szopki! Gdzie jest gubernator?

ŻOŁNIERZ #1
z niepokojem
To starsza osoba, schorowana... Zajmie mu to chwilę, żeby się tutaj dostać...

PRZYWÓDCA
rozgniewany
Oby ta chwila nie potrwała zbyt długo, inaczej sam go tu przyprowadzę i przysięgam, że nie postąpię z nim po dobroci!

ŻOŁNIERZ #1
ze spuszczoną głową, myśli
Coś mi mówi, że to chyba jednak najeźdźcy...

Da się słyszeć czyjeś wołanie.

PRZYWÓDCA
uśmiecha się półgębkiem
Macie szczęście, że staruszek przyczłapał tak szybko...

ŻOŁNIERZ #2
woła^***
Nadchodzę z generałem Stenem i gubernatorem!

ŻOŁNIERZ #1
westchnąwszy z ulgą
Kamień z serca...

Erhamm i Sten docierają do nieznanych przybyszy w dość krótkim czasie od okrzyku żołnierza #2. Zatrzymują się przed nimi. Erhamm wychodzi o krok do przodu, uśmiechając się niepewnie. Jest co prawda już mocno nadgryziony zębem czasu, ale wbrew słowom żołnierza #1 nie brak mu wigoru. Sten mierzy przybyszy wzrokiem, mając bardzo poważną i groźną minę.

ERHAMM
słyszalnie zaniepokojony, ale grający uprzejmego
Witajcie! Nazywam się Erhamm i witam was na planecie Metaregia! Jestem tutejszym gubernatorem i...

PRZYWÓDCA
spluwa i przerywa Erhammowi

Na razie wystarczy. Ja nazywam się Kiseri i jestem oficerem w armii wielkiego imperatora Freezy!

Dwaj metaregiańscy żołnierze zamierają ze strachu, zaciskając jednocześnie dłonie na swoich karabinach. Erhamm drżącą dłonią ociera pot z czoła. Jedynie Sten zachowuje zimną krew, przyglądając się uważnie Kiseriemu.

ERHAMM
nerwowo przełyka ślinę
Tak... Słyszałem o Freezie... naprawdę, naprawdę wiele rzeczy... A więc, w jakiej sprawie przybywacie?

KISERI
krzyżuje ramiona i mówi z dużą arogancją
To akurat bardzo proste! Chcę otrzymać dokument z twoim podpisem, gubernatorze. Na tym dokumencie masz stwierdzić przejście twojej planety w posiadanie imperatora Freezy. Jeśli dobrowolnie się poddacie, na waszą planetę spłynie dobrobyt przez nawiązanie relacji handlowych z całym imperium. Natomiast jeśli nie zgodzicie się, straszny los spotka was i cały wasz lud!

ERHAMM
blednie i chwyta się za serce
T-To niemożliwe...! Nie jestem właścicielem Metaregii, nie mogę jej nikomu oddać!

KISERI
marszczy brwi
To nieistotne. Twój podpis i tak wystarczy. I radzę ci go złożyć, bo skorzystasz na tym...

STEN
robi krok do przodu, stając tuż obok Erhamma; odzywa się, tłumiąc wielką złość
Jedyną osobą, która na tym skorzysta będziesz ty!

KISERI
lekko zmieszany
Nie wiem, co ty wygadujesz... Zresztą, czy pytałem cię o zdanie?!

STEN
chłodno, z pewną nutą ironii
Nie interesuje mnie opinia kogoś takiego, jak ty. Nie myślisz chyba, że mógłbym uwierzyć w to, iż prawdziwy oficer Freezy podróżowałby statkiem nadającym się co najwyżej na złom albo że nosiłby brudny strój i śmierdział gorzej niż kupa gnijącej padliny? Nie ma głupich! Mogę się założyć, że ty i twoi kompani jesteście dezerterami, którzy liczą na łatwy sukces, aby móc go wykorzystać jako kartę przetargową do powrotu w łaski imperatora... Trafiliście jednak na niewłaściwą do tego planetę.

Siedmiu towarzyszy Kiseriego wpada w gniew i zaczynają odgrażać się Metaregianom. Kiseri jednak ucisza ich i szepta czerwonemu dryblasowi, który wcześniej klepał go po ramieniu, kilka słów do ucha. Następnie odwraca się znowu w stronę Stena.

KISERI
z pogardą
Ależ jesteś spostrzegawczy... Mówią ci może "detektywie"?

ERHAMM
odzyskawszy pewność siebie
Nie, to żaden detektyw. To generał Sten, przywódca tutejszych sił zbrojnych!

Na słowa gubernatora dwaj żołnierze zaczynają mierzyć do dezerterów ze swoich karabinów.

KISERI
rozwścieczony, rozkłada ręce i krzyczy
Tak bardzo wierzycie, że nas pokonacie?! Nas jest ośmiu, a was czterech, w tym jeden starzec! Poddajcie się, póki możecie!

STEN
dumnie
Nas jest czterech, powiadasz? Samych żołnierzy mi podlegających jest wiele ponad tysiąc.

KISERI
ponownie spluwa, po czym dalej krzyczy
Twoi żołnierze są niczym dla wojowników władających energią Ki, takich jak my!

STEN
zaskoczony
Hę? Tacy śmierdziele potrafią korzystać z Ki? No cóż - zaręczam, że nie tylko wy! Jeśli tak bardzo chcecie się przekonać, kto wygra, zapraszam...

KISERI
jakby spokojniej
A więc nie zamierzacie się poddać?

ERHAMM
uderza laską w ziemię i mówi stanowczo
Nie! Metaregia nie jest na sprzedaż, a już na pewno nie oddamy jej za bezcen!

KISERI
wściekle
A więc zapłacicie krwią!
uwalnia z jednej dłoni żółtą falę Ki w kierunku Erhamma

Gubernator Metaregii zostaje trafiony falą Kiseriego i na moment zamiera, aby zaledwie po chwili upaść na jedno kolano. Laska wypada mu z ręki. Fakt, że starzec nie upadł od razu zdaje się zaskakiwać dezerterów.

ERHAMM
z trudem
Nie... Nie teraz...!

STEN
pochyla się nad Erhammem
Gubernatorze!

ERHAMM
słabnącym głosem
Sten... nie martw się, tylko... tylko daj mi... popatrzeć na nią jeszcze raz... jeszcze tylko... jeden raz...

KISERI
słyszalnie zadowolony z siebie
W obliczu śmierci tego oto parszywego starca, ogłaszam się jego następcą! Swoim pierwszym dekretem ogłaszam przyłączenie planety Metaregia do imperium Freezy!

Towarzysze Kiseriego wybuchają głośnym śmiechem. Tymczasem Sten ostrożnie podnosi Erhamma i zwraca go w stronę Zbrojowni, widocznej w dali.

STEN
pełen obaw
Spokojnie, gubernatorze, pomożemy ci i będziesz żył, tylko...

ERHAMM
spogląda na widoczną w oddali Zbrojownię i uśmiecha się lekko
Metaregia... jest piękna... jak zawsze...
jego głowa powoli opada, aż w końcu zwisa bezwładnie

STEN
jak oszołomiony; niepewnie
Gubernatorze? Erhammie...?!

Głowa Erhamma dalej zwisa bezwładnie. Sędziwy gubernator Metaregii zmarł, a kiedy Sten i żołnierze stają się tego świadomi, Kiseri i inni dezerterzy śmieją się w głos.

KISERI
rechocząc ochryple
Nie musicie sprawdzać! On nie żyje! Zawsze strzelam tak, żeby śmierć przyszła szybko!

STEN
zduszonym, ledwo słyszalnym głosem
Jaki ze mnie żołnierz, jeśli... jeśli nie byłem w stanie ochronić mojego przełożonego przed...
zamyka oczy i mocno zaciska pięści
...przed tak oczywistym atakiem...?!
otwiera oczy; spokojnie podtrzymuje ciało Erhamma i zwraca się do żołnierzy
Zabierzcie stąd gubernatora i powiadomcie Pierwszy Oddział Szturmowy. Więcej nie potrzeba...

ŻOŁNIERZ #2
salutuje
Tak jest, generale...!

ŻOŁNIERZ #1
zaniepokojony
Na pewno nie będziesz potrzebował naszej pomocy, generale?

STEN
oschle, splunąwszy na bok
Nie, dam sobie radę...

Żołnierze przekładają swoje karabiny na plecy i odchodzą, niosąc ostrożnie ciało Erhamma. Dezerterzy z armii Freezy dalej się śmieją, prawie nie zważając na Metaregian.

KISERI
odwraca się w końcu do Stena
Mówiłeś, że będziecie walczyć! A więc co się dzieje? Uznajesz naszą wyższość czy po prostu się bo-...

Kiseri nie zdołał dokończyć tych słów. Szybciej niż mógł się zorientować, otrzymał potężny cios pięścią w szczękę. Siła uderzenia wyłamuje wystające kły herszta dezerterów i popycha go na ich statek, powodując przewrócenie i zniszczenie maszyny. Autorem tego ciosu był oczywiście Sten, który stoi teraz naprzeciwko leżącego we wraku kosmicznego pojazdu Kiseriego. Między nim a samozwańczym oficerem armii Freezy stoją pozostali najeźdźcy, gotujący się do uderzenia na osamotnionego generała.

KISERI
wstaje z trudem, trzymając się za twarz; sepleni, pozbawiony części uzębienia
Nafet nie fiesz, na co sie porwałesz, nędzfna kreafuro!^***

STEN
unosi brew
"Nędzna kreaturo"? Dziwnie do brzmi w twoich ustach, śmierdzielu.

KISERI
w furii
Afrghf! Sabijfcie gfo, chłofaki! Sabijfcie!^***

Trzech z pozostałych siedmiu dezerterów rzuca się na Stena, podczas gdy Kiseri dochodzi do siebie po potężnym uderzeniu z zaskoczenia. Jeden z nich, najmniejszy i najmniej przypominający człowieka, wyskakuje jako pierwszy, tylko po to, żeby zostać chwyconym mocno za szyję i przebitym błękitnym pociskiem Ki. Ten sam pocisk rani nieznacznie czerwonego osiłka, który był wspominany wcześniej, ale ten nie jest tym wzruszony, więc dalej pędzi, aby zmierzyć się ze Stenem. Sten puszcza martwego liliputa, ale ku swojemu zaskoczeniu zostaje pochwycony przez jeszcze innego z dezerterów, który zdążył przemieścić się za niego. Generał nie może ruszyć z miejsca, co natychmiast wykorzystuje czerwony osiłek, uderzając go kolanem w brzuch.

STEN
w bólu
Ugh...!

OSIŁEK
do towarzysza, który podtrzymywał Stena
Dobra nasza, Chippu! Ten pajac poczuje na własnej skórze, jak wielki błąd zrobił!

CHIPPU
z wysiłkiem
Lepiej przyłóż mu... jeszcze kilka razy, Poppukonie! Długo go nie utrzymam!

POPPUKON^***
ochoczo
Się robi!
uderza Stena pięścią w brzuch

STEN
wydaje z siebie stłumione stęknięcie
Poczekajcie tylko, aż się uwolnię...!

POPPUKON
śmieje się swoim tubalnym głosem
Ha! Uwolnisz się? To ciekawe!
przymierza się do kolejnego uderzenia

STEN
uwalnia swoją Ki, manifestując aurę
HAAA!

Energia uwolniona przez Stena przewraca Chippu, pozwalając generałowi się uwolnić. Jednocześnie Poppukon zostaje zmuszony do zrobienia kroku w tył. Sten wymierza Chippu silne kopnięcie, odrzucając go jeszcze bardziej, po czym ściera się z Poppukonem. Osiłek z trudem przytrzymuje Metaregianina, ale po chwili szarpaniny, udaje mu się zmusić adwersarza do odwrócenia się, tak że teraz to Sten stoi plecami do Kiseriego. Herszt bandy dezerterów, doszedłszy do siebie, wykorzystuje ten fakt, atakując generała pociskiem Ki. Ten nie zostaje oczywiście nim przebity, ale wytrącony z równowagi, co pozwala Poppukonowi wymierzyć Stenowi potężny prawy sierpowy i niemal go powalić.

STEN
chybocząc się na nogach, trzyma się za szczękę
Ugh...

KISERI
bierze się pod boki i mówi prześmiewczo
Myflałesz, że pfujdzie ci s nami tfak łatfo? Nie jestefsz na tyle filny, szeby falczyć ze fszystkimi s nas na ras!^***

STEN
odwraca się do Kiseriego
To dopiero początek...!
upada na ziemię zdjęty nagłym bólem
Argh!

Okazuje się, że to kopnięcie Poppukona obaliło Stena. W międzyczasie Chippu zdążył już się podnieść i staje tuż obok swojego wielkiego, czerwonego towarzysza.

KISERI
zwraca się do pozostałych towarzyszy
Ja, Poffukon i Cziffu sajmiemy sie tym chojrakfiem, a fy lećcie... sapefnić szpokuj na refcie planety!^***

STEN
ze złością
Nawet się nie waż...

Poppukon ze śmiechem przytrzymuje Stena przy ziemi, podczas gdy pozostali czterej dezerterzy odlatują w stronę czarnej wieży - siedziby korpusu naukowców.

STEN
cicho
Lecą tam, gdzie jest Tung... Niech to...!

KISERI
śmieje się, wołając za odlatującymi towarzyszami
Nie ofcendzajcie nikogo spośrutf tych, któszy stafiom opór!^***

STEN
wściekle
Nie opuścicie Metaregii żywi, łajdacy!
ponownie uwalnia swoją Ki i uwalnia się z uścisku Poppukona, uderzając go łokciem
Brońcie się, jeśli zdołacie!

Walka pomiędzy Stenem a trzema dezerterami z armii Freezy trwa, podczas gdy pozostali czterej najeźdźcy niewzruszeni podążają ku bezbronnym metaregiańskim naukowcom, wśród których znajduje się również ostatni Tsufurianin - doktor Myuu.

* * *

Od ostatnio przytoczonych wydarzeń upłynęło co najwyżej kilka minut. W siedzibie korpusu naukowców Myuu i Tung zajmują się inną niż wcześniej, lecz również wymagającą precyzji pracą.

TUNG
przygotowuje strzykawkę, którą niedługo potem wypełnia jasnożółtą cieczą
Hmm... Tyle powinno wystarczyć...

MYUU
przygląda się czynnościom wykonywanym przez Tunga z wyraźnym grymasem niezadowolenia

TUNG
odwraca się do Myuu
Wiem, że czujesz się źle nie mogąc poznać pełni tajników sposobu ożywiania Maszynomutantów, ale...
z pewnym trudem
...takie są procedury. Możesz być jednak pewien, że kiedyś awansujesz dostatecznie wysoko, aby te sekrety mogły ci zostać w pełni objawione.

MYUU
ponuro
Sądziłem, że przez trzynaście lat można przejść wszystkie możliwe stopnie wtajemniczenia...
prowokacyjnie
A poza tym, przecież to ty rządzisz wśród naukowców.

TUNG
początkowo zaciska usta, ale po chwili odzywa się
To nie takie proste. Mówiłem ci już... nad wszystkim czuwa gubernator.

MYUU
z niedbale udawanym zaskoczeniem
Niebywałe... Stary Erhamm mógłby za tym stać?

TUNG
nie patrząc na Tsufurianina
Nigdy bym cię nie okłamał.

MYUU
uśmiecha się kwaśno
Ty byś nie okłamał, to prawda. Tyle sam wiem.

TUNG
z westchnieniem odwraca się do towarzysza
Nie zależy to ode mnie Myuu. Wiesz, że...

MYUU
przewraca oczami
Wiem, wiem... Teraz może już lepiej wyjdę, żebyś wreszcie mógł ożywić moje dzieło...

TUNG
opuściwszy wzrok, ciszej
Dziękuję, Myuu...

Myuu bez pożegnania wychodzi z pomieszczenia i zamyka za sobą drzwi. Trzymając ręce w kieszeniach kieruje się w stronę schodów, aby zejść na dół wieży.
Niespodziewanie rozlega się ogromny huk, a do tego budynkiem porusza nagły wstrząs. Tsufurianin traci równowagę, lecz nie upada, tylko wspiera się o pobliską ścianę. Do jego uszu docierają okrzyki i głośny śmiech, jednak już po chwili te odgłosy oddalają się.

MYUU
zdezorientowany
Co... Co się stało?!

Po raz kolejny słychać huk, a ponowny wstrząs tym razem zwala doktora z nóg. Myuu wspiera się na rękach, na jego twarzy zaczyna widnieć strach.

MYUU
zamyka oczy
Nie, nie...!

Myuu odczuwa przeszywający ból głowy. Zdaje mu się, jakby widział zatarte obrazy i słyszał głosy sprzed lat.

GŁOSY
"Uciekajmy, to się za chwilę zawali!" - "Ktoś tam jest! Strzelajcie tam!"

MYUU
otwiera oczy, zrywa się na równe nogi, szybko podbiega do drzwi, przez które niedawno wychodził i mocno w nie bije; woła
Tung, Tung...! Jesteś tam?!

TUNG
odpowiada zza drzwi
Tak, nic mi...
kaszle
...nic mi nie jest!

MYUU
krzyczy
Na pewno? Co się tam wydarzyło?!

TUNG
ciszej
Chyba zostaliśmy zaatakowani...!

MYUU
marszczy brwi
Ale przez kogo?
chwyta za klamkę i szarpie za nią
Zaraz... Zaraz tam do ciebie wejdę!

TUNG
głośniej
Nie, Myuu! Oni mogą myśleć, że zginąłem. Na razie jestem tu bezpieczny, choć sufit częściowo się zwalił i zablokował drzwi. Musisz jak najszybciej wezwać pomoc. Tutaj nikt nie zdoła się obronić! Potrzebujemy wsparcia wojska...

MYUU
ponuro
Sten...

TUNG
znowu ciszej
Szybko, Myuu! Nie ma czasu do stracenia...!

MYUU
z nutą niepewności w głosie
Dobrze...
bardzo cicho, prawie jakby mówił do siebie
Tylko nie daj się zabić...

Myuu zbiega po schodach. Na niższym piętrze zastaje ogromny bałagan. Dokumenty i części do rozmaitych maszyn leżą porozrzucane na ziemi. Da się zauważyć dziury w ścianach, gruz i oberwany tynk, a także kilku asystentów leżących w różnych miejscach bez oznak życia.

MYUU
zamiera
N-Nie...! Nie!
zaciska pięści, opuszcza głowę i zamyka oczy; drży
Znowu, znowu...!
upada na kolana, pochylony uderza ręką w podłogę, wrzeszcząc
ARGH! Dlaczego mnie to spotyka?!

Doktorowi ponownie wydaje się, jakby wracały do niego wspomnienia.

GŁOS
"Mówiłem ci, Myuu, że w naszym losie nie ma prawidłowości, według której zasługujemy sobie na to, co nam się przytrafia. Rządząca nami konieczność jest bezrozumna. Nie słucha błagań, skarg i płaczów..."

MYUU
oddychając głęboko, uspokaja się
Hmph...
śmieje się gorzko
No tak. A więc idę...!

Tsufurianin powstaje z kolan i szybkim krokiem zmierza ku kolejnym schodom, aby zejść na ostatnie, najniższe piętro wieży.
W połowie drogi na schodach zatrzymuje się, ponieważ do jego uszu po raz kolejny docierają dzikie okrzyki i śmiechy.

MYUU
niemal bezgłośnie, do siebie
To musi być jakaś barbarzyńska horda... Czyżby...?!

Do Myuu powracają echa wizji, której doznał będąc nieprzytomnym, tuż przed przebudzeniem.

GŁOSY
"Denerwuje mnie już ten dziadyga! Uciszmy go wreszcie!" - "Hmm... Skoro nalegasz..." - "Tylko nie żałujcie kopniaków!"

MYUU
wściekle
Jeśli to wy... Argh! Nie zabierzecie mi drugiego domu!

Tsufurianin wbiega na parter. Ku jego zdziwieniu, jest tam nawet spokojnie. Nie widać oznak zniszczenia, jednak spoza budynku dobiegają odgłosy eksplozji i krzyki. Myuu kroczy przed siebie niepewnym krokiem.

MYUU
rozglądając się dookoła
Chyba nikogo tu nie ma...

GŁOS KOBIECY
cicho, z ciekawością
Doktor Myuu...?!

MYUU
cicho
Niech to...

Z jednego z pomieszczeń wychyla się Draiscra, jedna z młodych asystentek, która pomaga Tungowi oraz Myuu... Podbiega do doktora i mocno go obejmuje.

MYUU
z pewnym trudem wyrywając się z uścisku wyższej od siebie Metaregianki
Co ty wyprawiasz?! Puść mnie natychmiast!

DRAISCRA
posłusznie robi krok w tył
Bardzo przepraszam... Bałam się, że pan doktor zginął, kiedy oni ostrzelali szczyt wieży!

MYUU
z niezadowoleniem
Jak widzisz, żyję... Powiedz mi lepiej, kim są ci "oni", o których mówisz.

DRAISCRA
z pewnym zawstydzeniem
W gruncie rzeczy sama nie wiem... Byli podobnie ubrani, ale bardzo różnili się od siebie. Zaatakowali szybko i niespodziewanie, a zaraz po tym odlecieli. Być może uznali, że wszyscy przebywający tutaj zostali zabici...

MYUU
do siebie, jakby ignorując Draiscrę
A więc to nie Saiyanie...
zaczyna odchodzić w stronę wyjścia, ale nagle zatrzymuje się i odwraca do asystentki
Potrzebuję twojej pomocy... Musisz zorganizować pomoc dla pana Tunga. Nic mu się nie stało... poza tym, że jest uwięziony w laboratorium na górze. Sufit się zawalił...
z trudem
Ja... wierzę w ciebie...
nie oglądając się wybiega z wieży

DRAISCRA
rumieni się
Pan doktor wierzy... we mnie...?

* * *

Kiedy Myuu wychodzi z wieży, jego oczom ukazuje się istny chaos. Pobliskie budynki są ostrzeliwane przez postacie unoszące się w wysoko w powietrzu. Da się zaobserwować zwykłych Metaregian uciekających jak najdalej od głównej ulicy. Temu wszystkiemu towarzyszą krzyki - zarówno agresorów, jak i przerażonych ofiar.

MYUU
mówi do siebie, przyglądając się straszliwym scenom
A niech mnie! Eksplozje zbliżają się do... do warsztatu! W takiej sytuacji TF-001 może być zagrożony!

Choć jest mocno pobudzony samolubnym impulsem zabezpieczenia swojego trzymanego w sekrecie dzieła, Myuu stara się poruszać dyskretnie. Wybiera boczne, rzadziej uczęszczane ulice. Odwraca wzrok od zniszczonych budynków i nielicznych, leżących w zgliszczach Metaregian. Stara się iść przed siebie ze wzrokiem wbitym w ziemię. Nagle ktoś gwałtownie trąca go w ramię.

GŁOS MĘSKI
zdumiony
Myuu...? Co ty tutaj robisz?!

Głos należy do Sutorona, właściciela warsztatu i tajnego współpracownika Myuu.

MYUU
podnosi wzrok
Sutoron? Powiedz mi lepiej, co ty tutaj robisz? Właśnie cię poszukiwałem!

SUTORON
rozemocjonowany
Jak to co?! Ukrywam się! Czy nie jest ci miłe życie?

MYUU
otrząsnąwszy się nieco, niespodziewanie wbija w swojego rozmówcę chłodny wzrok
Co z warsztatem?

SUTORON
wstrząśnięty
A kto by się teraz tym przejmował?!

MYUU
śmiertelnie poważny
Ja.

SUTORON
zastanowiwszy się chwilę
No tak...
ciszej i z dostrzegalnie większym szacunkiem do doktora
Ja... nie wiem, Myuu. Niestety, uciekałem co sił w nogach, kiedy tylko usłyszałem, co ci najeźdźcy zrobili Erhammowi...

MYUU
chwyta Sutorona za ramiona
Że jak...?! Opowiedz mi więcej!

SUTORON
nieco wystraszony
To same fakty, Myuu... Powiedzieli mi o tym ci, którzy uciekli z centrum. Gubernator nie żyje, gwardziści nieśli jego ciało do bezpiecznego miejsca, ale podobno zostali zaatakowani, odnieśli rany i nie mogli iść dalej. Metaregianie sami ukryli Erhamma. Tymczasem generał Sten walczy sam przeciwko trzem...

MYUU
puszcza Sutorona; znowu mówi jakby do siebie
Ach... Tutejsi kupcy to parszywe szkodniki, ale ich skłonność do plotkowania, jak widać, bywa pomocna.
myśli

Muszę strzec TF-001... Za wszelką cenę!
porzuciwszy rozmówcę, bez słowa zaczyna iść dalej

SUTORON
chce wołać, ale ze strachu odzwywa się zduszonym głosem
I-Idziesz do warsztatu...? Myuu, t-ty wariacie! Nie rób tego!

MYUU
początkowo ignoruje słowa Sutorona, ale nagle staje jak wryty

Dawne wpomnienia ponownie powracają do Tsufurianina.

GŁOS
"Ja nie mogę opuścić planety Tsufuru. Kapitan zostaje na tonącym statku..."

MYUU
myśli
Tung jest uwięziony między gruzami, Erhamm nie żyje, Sten... jeśli wyjdzie z tego żywy, to będzie cud...
krzyczy
Niech to szlag!
pod nosem, do siebie
"Król nie żyje"...

Myuu odwraca się i zaczyna iść w stronę wieży naukowców. Zatrzymuje się przed Sutoronem.

MYUU
chłodno
Lepiej idź pilnować tego warsztatu, inaczej kiedy to wszystko się skończy, osobiście cię uduszę...
odchodzi

SUTORON
przerażony
T-Tak j-jest...

MYUU
myśli, idąc z powrotem do wieży
Trzeba znaleźć porządek w tym chaosie. Chyba... mam już nawet pewien pomysł...!
niespodziewanie skręca w boczną uliczkę między budynkami i znika Sutoronowi z oczu

SUTORON
próbując zareagować na nagłą ucieczkę doktora
Zaraz! Gdzie ty...?!
wzdycha i ociera dłonią pot z czoła
Ten szaleniec kiedyś zgubi albo siebie, albo nas wszystkich...

* * *

Nasz wzrok ponownie kierujemy na pole walki Stena z Kiserim, Poppukonem i Chippu. Tych czterech śmiałków ściera się ze sobą w całkowitym odosobnieniu. Wszyscy kupcy i przebywający w okolicy Metaregianie uciekli z obawy o swoje życie. Batalia generała z trzema dezerterami jest nadzwyczaj dzika i przesycona agresją. Padają nie tylko ciosy rąk i nóg oraz pociski Ki, ale także rzucane są kamienie, porzucone stragany i kawałki zniszczonych w rezultacie walk budynków. Byli żołnierze Freezy pragną pomszczenia zniewag, jakie wyrządził im Sten, a dzielny Metaregianin walczy o życie w oczekiwaniu na przybycie wsparcia.

POPPUKON
stara się trafić Stena wymachując pięściami bez większego ładu
Niech no cię tylko dostanę, robaku...! Zgniotę ten twój durny łeb na papkę!

STEN
zwinnie, ale nie bez trudu unika ciosów Poppukona
Na twoim miejscu... nie używałbym słowa... "durny"...! W końcu... sam nie grzeszysz rozumem!

POPPUKON
rozjuszony
Grr! Już nie żyjesz, żołnierzyku!

CHIPPU
doskakuje do dwójki walczących
Poppukonie, razem!

Chippu próbuje podciąć Stena - samo w sobie byłoby to dość nieskuteczne, gdyż Metaregianin utrzymał się na nogach, ale w tej konkretnej sytuacji daje Poppukonowi szansę na wymierzenie generałowi druzgocącego prawego prostego w twarz, którym posyła go prosto na ścianę stojącego nieopodal domu. Zanim Sten się zatrzymał, na drodze jego lotu pojawił się Kiseri, który podskoczył i przydepnął go, a następnie kopnął w miejsce na wysokości żeber.

STEN
z twarzą w ziemi
K-Kch... Ugh...
próbuje wstać

KISERI
przytrzymuje Stena nogą przy ziemi
Nigfdzie nie pfujdziesz, kolefszko!

STEN
leżąc, dotyka dłonią swoich ust

KISERI
uśmiecha się szeroko
No, Poffukonie! Chfciałbyś go dobfić?

POPPUKON
z zadowoleniem
Oczywiście, szefie!

STEN
spogląda na swoją dłoń i dostrzega na niej krew
Hmph...?

CHIPPU

do Poppukona

To na co czekasz? Ja sam chętnie zobaczyłbym już tego rycerzyka martwego!

POPPUKON
uśmiecha się, ale widać u niego lekkie zawahanie
No dobrze...
wyciąga przed siebie otwartą dłoń i zaczyna ładować pocisk Ki
Pan generał zaraz dołączy do pana gubernatora!

STEN
jakby niewzruszony wypowiedziami dezerterów, zbiera lewą dłonią krew z rozciętej wargi i rozprowadza ją po fragmencie zbroi chroniącej jego prawe przedramię; myśli
Oby to zadziałało...

KISERI
dociska Stena nogą do ziemi, następnie odchodzi kilka kroków na bok, żeby nie znaleźć się w polu rażenia ataku Poppukona
Nie sflekaj, mój pfyjacielu! Co zrobfimy jefli nasz pszecifnik fstanie?
zanosi się paskudnym śmiechem

POPPUKON
marszczy brwi
Nie wstanie! Moja w tym głowa!
dodaje więcej energii ładowanemu pociskowi

CHIPPU
lekko zirytowany
No dalej, Poppukonie! Boisz się?

STEN
z udawanym jękiem udaje, że nie może wstać
U... Ugh...

POPPUKON
marszczy brwi
Ja niczego się nie boję! Nawet samego Freezy!
dodaje swojemu pociskowi ostatnią porcję energii i uwalnia go w stronę Stena
Hmph!

Kiedy pocisk Poppukona leci prosto na metaregiańskiego generała, niespodziewanie dzieje się coś, co wprawia dezerterów w osłupienie.
Sten z pewnym trudem podnosi się na swojej lewej ręce i w ostatniej chwili uderza zagrażającą mu kulę Ki prawym przedramieniem, odbijając ją. Zaraz po tym traci równowagę i upada, przygryzając sobie rozciętą wargę. Tymczasem odbity pocisk porusza się niezwykle szybko i nie daje czasu na reakcję przeciwnikom Metaregianina. Trafiony zostaje Chippu. Następuje eksplozja, która go odrzuca. Kiedy kurz opada, Kiseri i Poppukon dostrzegają go leżącego na ziemi, osmalonego i martwego.

POPPUKON
zdumiony
C-Co...? J-Jak...?!

Kiseri i Poppukon równocześnie odwracają się w stronę Stena. Element zbroi, który okrywa prawe przedramię generała, stał się srebrzysty i połyskujący w miejscu pokrytym wcześniej krwią.

KISERI
ciszej, jakby pod wrażeniem czynu Stena
Niesfychane...

POPPUKON
z gniewem
Zabił Chippu! Zapłaci za to... Zapłaci!

STEN
ze złośliwym uśmiechem, leżąc na ziemi
Nie żebym się czepiał, ale ten pocisk to nie było moje dzieło...
powoli obraca się na plecy

KISERI
parska
Humor falej cie nie opfuszcza? Zobfaczymy, jak bfendziesz gadał, kiedy jefcze trochę cie obfijemy!
podchodzi do Stena z zamiarem kopnięcia go

STEN
myśli
No dalej, podejdź bliżej... jeszcze trochę...

KISERI
składa się do kopnięcia, nachylając się lekko nad Stenem

STEN
myśli
Teraz...!

Sten podrywa się do góry i spluwa Kiseriemu prosto w twarz. Mieszanka śliny i krwi Metaregianina dostaje się do oczu herszta dezerterów. Generał chwieje się, ale po chwili uzyskuje równowagę i staje na równych nogach, wyprostowawszy się.

KISERI
zaskoczony; pocierając oczy, cofa się
Ar... ghf! Co tfo ma bfyć...?!

Kiseri przestaje pocierać oczy, ukazując swoją twarz. Jego powieki i fragmenty skóry wokół nich przybrały taki sam kolor, jak zakrwawiona wcześniej przez Stena osłona przedramienia.

KISERI
ze strachem w głosie
Ja... ja... nie mogę otfoszyć oczu!
krocząc do przodu chybotliwie
Poffukonie...! Pfomóż mi!

POPPUKON
do Stena; rozzłoszczony, ale jednocześnie jakby wystraszony zaistniałą sytuacją
Co mu zrobiłeś?!

STEN
powoli odwraca się do Poppukona, uśmiechając się złośliwie
Naplułem mu w twarz.

KISERI
zrozpaczony; rozgląda się tam i z powrotem, machając rękami na oślep
P-Poffukonie, gfdzie jefteś?

POPPUKON
ignoruje Kiseriego; ze wściekłością zwraca się do Stena
Uważaj, bo jeszcze ci uwierzę! Od bycia oplutym nikt jeszcze nie oślepł!

STEN
udając zaskoczenie
Oślepł...? Ależ jego oczy działają jak należy...
wskazuje palcem prawej ręki na swoją rozciętą wargę, prezentując jednocześnie częściowo zmetalizowany fragment zbroi
No cóż, zraniliście mnie w usta, więc do śliny musiało się dostać trochę mojej krwi - u Metaregian ma ona właściwość przemieniania materii w substancję podobną do wytrzymałego metalu.
przesadnie drwiącym tonem
To przecież nie moja wina, że powieki i rzęsy twojego kompana zostały poddane temu procesowi i... zlepiły się. W końcu kiedy widzi się mordę tak szpetną jak u niego, to najbardziej naturalnym odruchem jest naplucie na nią! Gdybym nie działał instynktownie, na pewno pomyślałbym o tym, że w ustach miałem krew, która może wyrządzić taką krzywdę...

POPPUKON
rozjuszony, rzuca się na Stena
RAAARGH! Jesteś martwy, bydlaku!

STEN
myśli, przygotowując się do uniku
Czas na kolejny krok...

Sprowokowany i zaślepiony gniewem Poppukon z szaleńczym uporem stara się trafić metaregiańskiego generała, który jednak unika jego trzech pierwszych ciosów. Osiłek staje się tak skupiony na Stenie, że nie zauważa, iż stara się on wabić go w określonym kierunku, a dokładniej w stronę zdezorientowanego Kiseriego.
Kiedy Sten ustawia się tuż przed Kiserim, a Poppukon próbuje wymierzyć mu silny cios, generał uchyla się, sprawiając, że trafiony zostaje przywódca dezerterów. Uderzony z wielką siłą w główę herszt upada.

KISERI
oszołomiony; upada jak długi, wydając z siebie głuche stęknięcia
Errrrghffff...
leży, straciwszy przytomność

STEN
robi krok na bok
Widzisz, co narobiłeś, tępaku? Skrzywdziłeś własnego sprzymierzeńca! Wygląda na to, że teraz ta potyczka dotyczy tylko nas dwóch...
z nonszalanckim uśmiechem
I nie mogę powiedzieć, że mi to nie odpowiada.

POPPUKON
wściekły, zaciska pięści
Ty... Ty...!

STEN
z udawaną dumą
Tak, ja. Do tego jeszcze odrobina myślenia i wiedzy teoretycznej. Powinieneś brać ze mnie przykład!

POPPUKON
w furii
GRRRAAAAAAARGH!

STEN
myśli, ustawiając się w bojowej pozycji i przygotowując się na natarcie przeciwnika
Teraz wystarczy tylko wytrzymać do przybycia posiłków...

Poppukon zaskakuje Stena silnym kopnięciem, które odrzuca generała. Szczęśliwie w locie szybko odzyskuje on równowagę i ląduje na równych nogach.

POPPUKON
przez zęby
Zrobię z ciebie mokrą plamę...!

STEN
myśli, z ironią
No tak... Tylko do przybycia posiłków. Głupi ja...

Poppukon szarżuje na Stena. Przez umyślną prowokację Metaregianina osiłek stracił panowanie nad sobą. Ten fakt, w połączeniu z wyeliminowaniem Chippu oraz Kiseriego, zdaje się oznaczać dla generała dużo korzystniejsze warunki dalszej walki, jednak on sam dobrze wie, że narasta w nim zmęczenie. Tymczasem czerwony olbrzym z nadzwyczajną zapalczywością podejmuje kolejne próby uderzeń, poruszając się coraz szybciej i gwałtowniej. Sten, oczekując na przybycie jakiejkolwiek pomocy, z coraz większym trudem unika ataków swojego przeciwnika.

* * *

Doktor Myuu skrada się między budynkami. Uliczki, którymi idzie, są całkowicie opustoszałe. Wędrówce Tsufurianina towarzyszą dobiegające z oddali odgłosy wybuchów i huk spadających kawałków gruzu. Naukowiec zdaje się jednak tym nie przejmować. Jest zdeterminowany i skupiony na marszu.

MYUU
raz po raz spogląda w górę, krocząc ostrożnie
Tu ich nie ma... Bardzo dobrze. Powinienem dotrzeć na miejsce lada moment.
w pewnym momencie gwałtownie skręca w lewo
Tak, to musi być ta droga. Dawno mnie tu nie było...

Niespodziewanie do uszu doktora docierają specyficzne odgłosy.

MYUU
zatrzymuje się
A to co? Zdaje mi się, jakbym słyszał miarowe stukanie w blachę...

Z jednego z okien pobliskich budynków dobiega głos.

GŁOS
niepewnie
Jest tam kto...?

MYUU
po chwili milczenia zmusza się do odpowiedzi; w jego głosie da się wyczuć niechęć
Tak. Nazywam się Myuu. Jestem członkiem korpusu naukowców i...

Przez okno wyskakuje niewielki Maszynomutant. Ma okrągłe ciało, dwie ręce i dwie nogi. Jest bladożółty, a na środku połączonych głowy i tułowia ma niebieski sensor.

MASZYNOMUTANT
z entuzjazmem
To wspaniale! Na pewno wie pan, co dzieje się w centrum!

MYUU
wzdycha, jest zniecierpliwiony
A ty nie wiesz, mały kolego?

MASZYNOMUTANT

wstydliwie chowa ręce za plecy i kieruje swój sensor na ziemię
Niestety nie... Mój pan uciekł i kazał mi tutaj zostać, żebym pilnował domu.

MYUU
z ożywieniem, jakby zbulwersowany
Ty...? Pilnował? W jaki sposób?

MASZYNOMUTANT
unosi sensor na Myuu
Szczerze... nie mam pojęcia, ale nie śmiałem odmówić, bo bałem się, że w przeciwnym wypadku mój pan mnie sprzeda... albo gorzej...

MYUU
marszczy brwi
Hmph. Dobrze, w takim razie... zostań lepiej tutaj...
zaczyna iść dalej

MASZYNOMUTANT

woła
Chwileczkę! Nie powiedział mi pan, co się wydarzyło!

MYUU
nie odwracając się do Mutanta
Powiedzmy, że najważniejsze osoby na tej planecie są... niedostępne i ktoś musi wziąć sprawy w swoje ręce. Tą osobą, jak zapewne się domyślasz, jestem ja...

MASZYNOMUTANT

zaciekawiony
A jakie to sprawy?

MYUU
bezceremonialnie
Wygląda na to, że nastąpił atak przybyszów z innej planety.

MASZYNOMUTANT

zdumiony
Atak...? Nic takiego nie miało miejsca od lat... W zasadzie odkąd Konatsanie zrezygnowali z najazdów na swoich sąsiadów.

MYUU
zaskoczony, odwraca się do Mutanta
Znasz... historię tej planety?

MASZYNOMUTANT

zakłopotany
My, Maszynomutanci starego typu, w zasadzie nie różnimy się bardzo od Metaregian, oczywiście za wyjątkiem wyglądu. Mamy całkiem dobrą pamięć, w zasadzie każda zasłyszana rozmowa zostaje w niej utrwalona.

MYUU
pod nosem, niesłyszalnie dla Mutanta
Hmm... Naprawdę, imponująca technologia... Za to niepotrzebna i potencjalnie niebezpieczna. Wystarczy przecież...

Rozlega się głośny dźwięk eksplozji pocisku Ki.

MYUU
głośno
Szlag! Zbliżają się tutaj!
zwraca się do Mutanta
Słuchaj, potrzebuję jak najszybciej dostać się do najbliżej poczty. Potrafisz wskazać mi pewną drogę?

MASZYNOMUTANT

ze szczerą ciekawością
Chce pan nadać przesyłkę...? Teraz?

MYUU
wzdycha
Nie, ale uwierz mi, że wiem co robię.

MASZYNOMUTANT

pogodnie
Oczywiście! A więc, poczta zaledwie parę kroków stąd. Ot, należy jedynie...

Ponownie rozlega się odgłos eksplozji, tym razem jeszcze głośniej. Słyszalne zaczynają być okrzyki bombardujących Metaregię dezerterów.

MASZYNOMUTANT

z wyraźną obawą w głosie
...skręcić w prawo przy następnym rozwidleniu ulic i przemknąć pomiędzy domami, aby dostać się do poczty jak najszybciej.

MYUU
z niezadowoleniem
No tak... Mogłem obrać lepszą drogę i już dawno bym tam dotarł...

MASZYNOMUTANT

przechyliwszy głowę na bok
Za to spotkał pan mnie, nieprawdaż?

MYUU
początkowo parska, ale zaraz powstrzymuje się i odpowiada
T-Tak...

MASZYNOMUTANT

pogodnie
Życzę miłego dnia!

MYUU
nie patrząc na Mutanta, rozpoczyna dalszy marsz
Miłego dnia... I lepiej się gdzieś schowaj...

MASZYNOMUTANT

Ma się rozumieć!
wyskakuje wysoko i dostaje się przez okno z powrotem do wnętrza domu, w którym był wcześniej

MYUU
mówi cicho, idąc szybkim krokiem
Phi... Może tutejsza elita ma sporo ogłady, ale reszta Metaregian potrafi zachowywać się jak bydło.
niepewnie
Może Tsufurianie też byli tacy...?
nagle marszczy brwi, jakby rozzłoszczony na samego siebie
Nie, to niemożliwe! Żaden Tsufurianin nie traktowałby tak przedmiotowo życia, które sam stworzył...

Przemknąwszy szybko drogą, którą wskazał mu Maszynomutant, Myuu dostrzega oznakowany budynek poczty. On również jest opustoszały, ale to w niczym nie przeszkadza doktorowi. Wchodzi przez otwarte wejście i natychmiast dostrzega terminal.

MYUU
zamyślony
To musi być panel aktywacyjny...
podchodzi do terminala
Tak, miałem rację, ale nie musieli go pakować w tak paskudną obudowę. Naprawdę, można mieć lepsze poczucie estetyki...

Rozlega się straszliwy huk, tak jakby zniszczony został budynek nieopodal poczty. Na doktora sypią się kawałki tynku z sufitu.

MYUU
nerwowo stukając palcami w terminal
Cholera... Nie skupiam się na tym, co istotne!

Tsufurianin uruchamia terminal i wciska pewną kombinację klawiszy. Zdaje się, że bardzo dobrze zna zasady jego działania. Po chwili doktor przemawia głośno.

MYUU
stanowczym tonem
GZT3546 i GZT3547 - przebudźcie się!

Otwierają się skrytki na jednej ze ścian budynku, znajdującej się po lewej stronie doktora. Wylatuje z nich dwójka Maszynomutantów, wykonanych według projektu samego Myuu^***.

GZT3546 I GZT3547

metalicznymi głosami, jednocześnie
Gotowi do pracy!

MYUU
patrząc w terminal
Mam dla was nietypowe zadanie... Nie będziecie roznosić żadnych przesyłek, ale przyda mi się wasza umiejętność wzajemnej komunikacji na duże odległości...

GZT3546 I GZT3547
lewitują po bokach Myuu, kierując swoje sensory na ekran terminala

MYUU
szybko wciskając różne przyciski na klawiaturze
Tak... Adresy posterunków wojskowych tutaj są... Doskonale.
wybiera inną kombinację niż poprzednio
Zaraz prześlę dane bezpośrednio wam, tylko odpowiednio je skompiluję i...

Terminal wydaje z siebie nieprzyjemny dla ucha dźwięk. Zaczyna się świecić czerwona lampka.

GŁOS Z TERMINALA
bez emocji
Nieautoryzowany dostęp. Proszę podać hasło.

MYUU
z całej siły uderza pięścią w terminal
No tak! Oczywiście!
wstrzymuje na chwilę oddech, po czym mówi do siebie
No dalej, Myuu. Sam pracowałeś przy tworzeniu tego systemu. Musi być jakaś droga obejścia zabezpieczeń...
jakby nieśmiało zwraca się do GZT3546 i GZT3547
Czy znacie hasło, z jakiego korzysta tutejsza obsługa...?

GZT3546 I GZT3547
milczą

MYUU
wzdycha ciężko
Ech, z tego wszystkiego zapomniałem, że przecież zaprojektowałem ich jako niezbyt inteligentnych... Nie rozumieją mowy poza z góry ustalonymi sygnałami. Teraz to się na mnie mści...
resetuje terminal
Trudno, w takim razie zrobię to w sposób bardziej ryzykowny...
przechodzi na zaplecze, wraca z dwoma kartkami papieru i kopertami
Naprawdę... Naprawdę nie wierzę, że to robię!

Doktor Myuu umieszcza kartkę papieru w stojącym na biurku urządzeniu, ponownie wzdycha, uruchamia wspomnianą maszynę i zaczyna mówić na głos.

MYUU
od niechcenia, ponuro, ale bardzo wyraźnie
Nazywam się... doktor Myuu. Jestem członkiem korpusu naukowców Metaregii. Przesyłam tę wiadomość, ponieważ pilnie potrzebuję pomocy. W centrum zamieszkałej części naszej planety wylądowali obcy przybysze i przystąpili do ataku. Odebrałem doniesienia o śmierci gubernatora Erhamma i trudnej sytuacji...
przez zęby
...trudnej sytuacji generała Stena...
jak wcześniej, znowu wyraźnie
Żołnierze - od waszej reakcji zależy dalszy rozwój sytuacji. Zagrożenie należy jak najszybciej zneutralizować. Niewykluczone, że wielu Metaregian poniosło rany lub zostało zabitych.
z trudem
L-Liczę na was...
głośno i stanowczo
Koniec zapisu. Poproszę dwie kopie.

Maszyna drukuje wiadomość doktora Myuu w dwóch egzemplarzach, który niedbale pakuje je do kopert.

MYUU
cicho
To się nie może udać, prawda...?
ponownie podchodzi do terminala i wybiera dwie różne kombinacje klawiszy
No... jak to mówią... "z raz obranej drogi..."
zwraca się do GZT3546
Twoim celem będzie najbliższa siedziba służb porządkowych.
wręcza GZT3546 jeden egzemplarz wiadomości, po czym zwraca się do GZT3547
Ty natomiast udasz się do bazy wojskowej umieszczonej na zewnętrznych murach. Już przypisałem wam odpowiednie adresy za pomocą terminalu.
nagle jeszcze raz przyciska coś na terminalu
Niech lecą w trybie "ostrożnym". Co prawda nie przenoszą szklanych wazonów, ale lepiej, aby nie zwracali na siebie uwagi.
mówi głośno i wyraźnie
GZT3546 i GZT3547 - w drogę!

GZT3546 I GZT3547
metalicznym głosem, jednocześnie
Tak jest.
wylatują z budynku poczty

MYUU
z poczuciem ulgi siada na krześle, po czym mówi z ironią
Świetnie... Doprawdy, doskonale...! To była tak niedorzeczna decyzja, że nie zdziwię się, jeśli przyniesie mi więcej szkody niż pożytku.
cicho wzdycha
Ach, Tsufuru... Gdyby nie pamięć o tobie, pewnie nie robiłbym tego, ale naprawdę nie chcę jeszcze raz przechodzić przez to wszystko...
po chwili wstaje i zaczyna iść w stronę wyjścia
W takim razie muszę chyba wrócić do wieży. Kto wie, czy Draiscra poradziła sobie ze swoim zadaniem?
spluwa gwałtownie
A niech to! Co za parszywy dzień!

Doktor Myuu wychodzi i udaje się w kierunku siedziby naukowców. Idzie spokojnym krokiem, ale nie skrada się, całkiem jakby zachowywanie ostrożności już go zmęczyło.

* * *

Po raz kolejny spoglądamy na bój pomiędzy generałem Stenem a Poppukonem. Rozwścieczony czerwony kosmita zdecydowanie posiada inicjatywę w wymianie ciosów i ani myśli o oddaniu jej swojemu przeciwnikowi. Dzielny Metaregianin zachowuje spokój, ale jego działania nie są już tak pewne i skuteczne, jak na początku walki z dezerterami. Stara się on za to przedłużać pojedynek, jeszcze bardziej złoszcząc nacierającego osiłka.

POPPUKON
wściekle wymachuje pięściami, starając się trafić Stena
Grr! Możesz uciekać, ile tylko chcesz! W końcu i tak cię dorwę!

STEN
skupiony na ruchach przeciwnika
Może i tak...

POPPUKON
niespodziewanie rzuca się na ziemię, ale w ostatniej chwili podpiera się lewą ręką i wyrzuca obie nogi w powietrze, prostując je i trafiając Stena na wysokości klatki piersiowej
Hmph!

STEN
w bólu
Ekgh...!

Wyrzucony siłą uderzenia Poppukona Sten uderza o ścianę pobliskiego budynku. Natychmiast zostaje do niej przyparty silnym ramieniem dezertera.

POPPUKON
spokojniej, słyszalnie zadowolony z siebie
I co? Kto tutaj jest durniem...? Dałeś się złapać na starą jak świat sztuczkę!

STEN
szczerze zaskoczony
Starą jak świat? Jak Metaregię kocham, nigdy nie słyszałem o takiej sztuczce!

POPPUKON
robiąc niezbyt mądrą minę
Bo jesteś głupi!
uśmiecha się błogo
Całe szczęście, że wiedzę można wbić do głowy.

STEN
myśli
Może być nieciekawie...

POPPUKON
lewą ręką dociska Stena do ściany, a drugą uderza go mocno w brzuch
A masz!

STEN
wstrzymując się od krzyku
Kch...
myśli
Jednak jest gorzej niż "nieciekawie"...

POPPUKON
ochoczo
Jeszcze raz!
przymierza się do następnego uderzenia

STEN
pod nosem
Nic z tego...!

Sten chwyta obiema dłoniami pięść Poppukona i skutecznie unieruchamia ją.

POPPUKON
zirytowany
Co...?! Jeszcze przychodzi ci do głowy się stawiać?!

STEN
z wysiłkiem^***
Uwierz mi... Nie tylko to przychodzi mi do głowy!
koncentruje Ki w dłoniach i uwalnia z nich silną, żółtą falę
HAAAAAAAA!

Poppukon jest zaskoczony posunięciem Stena. Fala Ki odpycha go na odległość kilku metrów, po czym eksploduje wśród jasnego światła, powalając osiłka na ziemię.

POPPUKON
zdezorientowany
J-Jak t-to...?!
spogląda na swoją prawą rękę, która była w bezpośredniej styczności z dłoniami Stena - jest osmalona, ale sprawna
Ugh... Niezły z niego skurczybyk, ale musi znać się na Ki...

STEN
robi krok do przodu; śmieje się
Słyszałem ten komentarz! Co prawda nawet mi miło, ale niestety nie jest to prawda. W mojej znajomości tajników kontroli Ki nie ma nic nadzwyczajnego - po prostu twoja jest słaba.

POPPUKON
zaciska prawą dłoń w pięść
Poczekaj tylko aż wstanę...!

STEN
dziarsko
Nie zamierzam!
wykonuje kolejny krok do przodu i uwalnia w stronę przeciwnika jeden pocisk Ki

POPPUKON
dość szybko podnosi się do siadu i odbija pocisk Stena, jednak kierując go w ziemię

STEN
zaintrygowany
Hmm...?

Pocisk odbity przez Poppukona eksploduje, wzbijając tumany kurzu. Dezerter staje się niewidoczny dla Stena.

STEN
myśli
Może jednak coś na kształt mózgu kryje się w jego durnej łepetynie, ale nie pomyślał o jednym - ja mogę wyczuć jego Ki, a on mojego n-...

Zanim Sten zdołał dokończyć myśl, został błyskawicznie powalony na ziemię. Poppukon stoi nad generałem, dociskając jego głowę do ziemi i unieruchamiając ją w żelaznym ucisku swojej dłoni.

STEN
wzdycha
Szybko wstałeś...

POPPUKON
uśmiecha się rubasznie
Jeszcze szybciej potrafię zabijać takich gagatków jak ty!

STEN
prowokacyjnie
Phi. Jakoś tego nie widzę.

POPPUKON
marszczy brwi
Nikt nigdy mnie tak nie obrażał jak ty!

STEN
spluwa na ziemię^***
Kiedyś musi być ten pierwszy raz...

POPPUKON
z dzikim błyskiem w oku podnosi Stena
Od początku chciałem cię zarżnąć, ale teraz postaram się, żeby to bolało najbardziej jak się da!

STEN
nie próbując oswobodzić się z uścisku
No dalej! Pokaż na co cię stać!

POPPUKON
wściekle
Grr...!
rzuca Stenem o ziemię i wymierza mu kopnięcie

STEN
w bólu
Argh!

POPPUKON
wymierzając kolejne kopnięcia Metaregianinowi
Co ty wyprawiasz?! Dając się tak okładać, tylko się osłabiasz!

STEN
znów prowokacyjne
A ty... co wyprawiasz?

POPPUKON
wykonując kolejne kopnięcie
Jak to "co"?! Chcę cię zabić!

STEN
z pewnym zamyśleniem
Zabić...?
chwytając nogę Poppukona
Nie wątpię!

POPPUKON
zaskoczony
Hę?

STEN
wytęża swoje siły, ciągnąć za nogę osiłka i wytrącając go z równowagi
Jest tylko jeden problem...

POPPUKON
próbując wyswobodzić się z chwytu Stena
N-Niby jaki...?!

STEN
z dziką satysfakcją
Nie wiesz, jak to zrobić!
jednym, decydującym pociągnięciem za nogę, powala Poppukona

POPPUKON
upadając na ziemię
Ugh...!

STEN
wstaje
Widzisz... Poppukonie...
krzyżuje ramiona
Jestem generałem, ale nigdy nie było mi dane walczyć w żadnej wojnie... Zostałem obdarzony życiem w czasach pokoju i cieszę się z tego powodu. Mój tytuł nie wziął się jednak z niczego - zostałem uznany za odpowiednią osobę, by przewodzić wojsku. Przeszedłem niezliczone szkolenia i miałem styczność z niezliczonymi, różniącymi się od siebie osobami, spośród których, jak dotąd, nie rozgryzłem tylko jednej...
podchodzi do leżącego Poppukona i przypiera go do ziemi nogą
Moje doświadczenie pozwoliło mi przejrzeć również ciebie i uformować sobie plan walki, który wykorzystywał twoje słabości.

POPPUKON
nienawistnie
Myślisz, że jesteś taki mądry...?!

STEN
beztrosko
Nie. Na tej planecie jest wielu mądrzejszych ode mnie. Mogę jednak z całą pewnością stwierdzić, że potrafię postawić się na cudzym miejscu. Podjąłem ryzyko i przyjąłem, że nie potraficie samodzielnie wyczuwać Ki - nie pomyliłem się. Później moją uwagę przykułeś ty, najsilniejszy, ale prawdopodobnie najmłodszy...

POPPUKON
szarpiąc się
I co z tego?!

STEN
cedząc słowa przez zęby
Nigdy nikogo nie zabiłeś. Co więcej, boisz się to zrobić.

POPPUKON
ponownie wpada we wściekłość, chce rzucić się na Stena
Czekaj tylko, niech cię dostanę w swoje ręce...!

STEN
robi krok do tyłu, uwalniając Poppukona
Jestem do twojej dyspozycji.

POPPUKON
zrywa się z ziemi i z krzykiem biegnie na Stena
Roztrzaskam ci łeb, słyszysz?! Roztrzaskam!

Sten przyjmuje cios Poppukona prosto w twarz, ale nie traci równowagi. Zadziwia tym swojego przeciwnika, po czym wykorzystuje jego chwilowe otępienie i wymierza mu druzgoczący podbródkowy. Trafiony osiłek chwieje się i cofa kilka kroków do tyłu.

STEN
ociera krew z twarzy
Mówiłeś, że to ja bezsensownie się osłabiam, a tymczasem sam nie masz wiele więcej sił! Zobaczymy, kto się dłużej utrzyma w tej walce!

POPPUKON
również ociera krew z twarzy, po czym patrzy na swoją dłoń
Dopiero teraz udało ci się mnie zranić i jeszcze masz wątpliwości, kto zwycięży?

STEN
niespodziewanie zamiera, jakby coś poczuł
Ach...
uśmiecha się beztrosko
No cóż, Poppukonie. Może jeszcze przed chwilą miałem, ale teraz już nie mam.
odwraca się w lewo, patrząc w stronę czarnej wieży

POPPUKON
zirytowany odwraca się w tą samą stronę, co Sten
Zaraz... co...?!

Na niebie widać grupę kilkudziesięciu lecących metaregiańskich żołnierzy. Pod nimi kroczą uzbrojeni gwardziści nieużywający energii Ki.

STEN
do siebie
To nie jest tylko Pierwszy Oddział Szturmowy, ale chyba w tym przypadku lepiej przesadzić niż wezwać za mało wsparcia.

POPPUKON
będąc w stanie pomiędzy strachem a wściekłością
Ty... grałeś na zwłokę...! Przechytrzyłeś mnie!

STEN
parska
Wystarczyło od początku uważnie słuchać moich słów. Lepiej jednak zrozumieć coś późno, niż wcale...

POPPUKON
chce rzucić cię na Stena
Zdążę jeszcze cię ukatrupić, inaczej nie nazywam się...!

Na Poppukona sypie się grad pocisków - zarówno tych z broni strzeleckiej, jak i utworzonych z energii Ki. Rozrywają one zbroję dezertera i ranią go. To żołnierze Metaregii stają w obronie swojego generała.

POPPUKON
wciąż trafiany kolejnymi pociskami, słania się na nogach
N-Nie... Nie!

STEN
daje żołnierzom znak ręką

Na znak Stena wszyscy żołnierze przestają strzelać, a ci, którzy korzystali z techniki latania lądują na ziemi.

STEN
podchodzi do Poppukona
I na co ci to wszystko było?

POPPUKON
ciężko ranny, w ostatnim akcie rozpaczy próbuje wymierzyć Stenowi cios pięścią
K-Kch...!

STEN
bez trudu chwyta dłoń Poppukona, zatrzymując uderzenie
Dam ci jedną radę... Jeśli przyda ci się w następnym życiu...
spogląda Poppukonowi w oczy
Nie można wchodzić nieproszonym do cudzego domu, nawet jeśli przez dom rozumiemy całą planetę, i oczekiwać, że ten czyn pozostanie nieukarany. Prędzej czy później, zło dogoni tego, kto je czyni... I naprawdę nie jest potrzebny żaden mściciel, chcący odpłaty za swoje krzywdy.
z całej siły, wręcz wyskakując w powietrze, uderza Poppukona w głowę

Znokautowany przez generała dezerter upada bezwładnie na ziemię. W krótkim czasie u boku Stena pojawiają się wezwani żołnierze.

ŻOŁNIERZ #3
salutuje
Czołem, generale! Latający nad naszym miastem agresorzy zostali zestrzeleni! Kapitan Seshium z Pierwszego Oddziału Szturmowego melduje skuteczny przebieg misji ratowniczej!

STEN
śmieje się
Spocznij, kapitanie! Wasz ostrzał pociskami Ki był naprawdę skuteczny, ale przesadzony. Dałbym sobie radę, naprawdę!

SESHIUM
zaskoczony
Depesza, którą otrzymaliśmy, głosiła, że pan generał walczy z trzema przeciwnikami, więc kiedy zobaczyliśmy tylko jednego na własnych nogach i dwóch pokonanych, to...

STEN
kładzie rękę na ramieniu kapitana
Myśleliście, że muszę być wyczerpany? Nic z tych rzeczy! To byli dezerterzy z armii Freezy. Zwykłe oprychy, choć silne, to trzeba przyznać.
z pewnym żalem
Gdyby od początku było nas więcej, zostaliby zmiażdżeni jak robaki...

Żołnierze nie zauważają, że wokół nich zaczyna gromadzić się tłum gapiów, którzy znów poczuli się bezpieczni, widząc przybycie dużej grupy wojskowych.

SESHIUM
nieśmiało
Generale... czuję, że ci intruzi dalej żyją. Jaką karę im przeznaczymy?

STEN
po krótkim namyśle
Niech wracają tam, skąd przyszli - do Piekła!

SESHIUM
uśmiecha się
Nie wyglądają jak przybysze z piekieł...

STEN
wzdycha
Ale tak pachną! Nie wiem, gdzie indziej można przesiąknąć takim straszliwym odorem...

SESHIUM
poważnieje
Kiedy wykonać wyrok?

STEN
chłodno
Natychmiast.

SESHIUM
zdumiony
Bez sądu...?

STEN
ponuro
Gdybyście mieli kiedyś z tego powodu jakieś problemy, to odpowiedzialność przed nowym gubernatorem biorę na siebie.

SESHIUM
smutno
Czyli złe wieści o Erhammie... to prawda?

STEN
wzdycha ciężko
Niestety tak. Wysłałem dwóch oficerów porządkowych, aby ukryli jego ciało. Pogrzeb zapewne odbędzie się wkrótce.

SESHIUM
ze spuszczoną głową
Ach, to może my już przystąpimy do dzieła z tym wyrokiem...

STEN
chłodno
Skoro zestrzeliliście pozostałych, to żyje tylko ten czerwonoskóry i ten z paskudną mordą. Trzeci jest chyba martwy, ale i tak możecie go sprawdzić. Nie zapomnijcie też ich ocucić.
patrząc w oczy Seshiumowi
Niech wiedzą, za co ponoszą karę.

SESHIUM
po żołniersku
Tak jest.

gestem przywołuje podwładnych z oddziału i zaczyna iść w kierunku leżących dezerterów

STEN
ponownie chwyta Seshiuma za ramię
Aha... Jeszcze jedno. Wiecie może, kto was wezwał?

SESHIUM
machinalnie
Tak. Niejaki doktor Myuu z korpusu naukowców...

STEN
zdumiony
Że c-co? Doktor Myuu?!

SESHIUM
lekko zakłopotany
Owszem, właśnie on.

KTOŚ Z TŁUMU
wykrzykuje
Za doktora Myuu! Trzy razy "hurra"!
zwraca się do zgromadzonych
Hip-hip...!

TŁUM
chórem
HURRA!

SESHIUM
marszczy brwi
A ci niby kiedy się zeszli?

KTOŚ Z TŁUMU
Hip-hip...!

TŁUM
HURRA!

STEN
przez zęby; zdenerwowany
Chyba wiem, dokąd to zmierza...

KTOŚ Z TŁUMU
Hip-hip...!

TŁUM
HURRA!

KTOŚ Z TŁUMU
wrzeszczy wniebogłosy
Dalej, kamraci! Do naszego bohatera, doktora Myuu!

Cały tłum rusza biegiem w kierunku wieży naukowców, skandując hasła na cześć Myuu lub wydając z siebie nieartykułowane okrzyki.

SESHIUM
zaniepokojony
Zaraz...! Metaregianie, przestańcie!

Tłum nie zwraca uwagi na napomnienia żołnierzy, lecz pędzi ku uprzednio obranemu celowi.

STEN
pod nosem
Szlag... Muszę tam być przed nimi...!
niespodziewanie wzbija się w powietrze i odlatuje w stronę wieży

SESHIUM
zaskoczony
Generale...? Gdzie pan leci?

Sten nie odpowiada i zostawia swoich żołnierzy oraz nieprzytomnych dezerterów za sobą. Szybko mija gawiedź, przelatując nad nią. Dają się słyszeć coraz głośniejsze entuzjastyczne okrzyki, ale ta radość nie udziela się generałowi.

* * *

Doktor Myuu ostrożnie zagląda do wnętrza wieży. Na korytarzu nie zauważa nikogo, więc wchodzi do środka. Przeszedłszy krótki dystans we wnętrzu, dociera do schodów i wychodzi po nich na piętro.

MYUU
nieśmiało
Halo...? Jest tam kto?

Na spotkanie doktora wybiega rozradowana Draiscra.

DRAISCRA
ekstatycznie
Och, nareszcie pan wrócił! Martwiliśmy się, że coś się panu stało!

MYUU
wbija wzrok w ziemię
Szczęśliwie... Szczęśliwie, nie spotkało mnie nic przykrego.
podnosi wzrok na dziewczynę
Czy zadanie, które ci powierzyłem, udało się zrealizować?

DRAISCRA
uśmiecha się
Niech pan sam zobaczy!

Myuu i młoda asystentka wychodzą jeszcze kilka stopni na górę. Kiedy docierają na piętro, okazuje się, że jest tam Tung. Naukowiec jest otoczony grupą kilkunastu sporej wielkości Maszynomutantów.

DRAISCRA
z błogim spokojem
Razem z kilkoma innymi asystentami i tymi Maszynomutantami udało mi się odgarnąć gruz i uwolnić pana Tunga.

TUNG
unosi dłoń w geście powitania
Witaj, Myuu! Chwilę się nie widzieliśmy, nieprawdaż?

MYUU
uśmiecha się lekko
Tung... Dobrze, że wyszedłeś z tego cało...

TUNG
pogodnie
Przecież mówiłem ci od razu, że nic wielkiego się nie stało. Powiem więcej, byłem tam bezpieczniejszy niż na przykład tutaj!
pochmurnieje
Przez ten atak, nasz zespół skurczył się trochę...

DRAISCRA
podchodzi do Tunga z nieśmiałym uśmiechem
Całe szczęście to wszystko już się skończyło, panie Tung. Przed chwilą sami widzieliśmy, jak żołnierze generała Stena strącają tych paskudnych zbirów!

TUNG
spogląda w stronę okna
To prawda. Dobrze, że zareagowali względnie szybko.

MYUU
uśmiecha się dyskretnie, myśli
Okazuje się, że Mutanci-pocztowcy poruszają się całkiem szybko nawet wtedy, kiedy każe im się zachowywać ostrożnie...

TUNG
podchodzi do Myuu
Pozwolisz na stronę...?

MYUU
lekko zaskoczony
Oczywiście...

Dwaj naukowcy przechodzą do innego pomieszczenia, podczas gdy Draiscra odczytuje ich chęć zachowania dyskrecji i odwraca się do okna. Myuu i Tung zatrzymują się w jednej z pracowni, obecnie opustoszałej.

TUNG
z ciekawością
Powiedz mi, Myuu... To ty wezwałeś żołnierzy, prawda?

MYUU
trochę zawstydzony
Cóż, Tung - tak się akurat składa, że to byłem ja...

TUNG
z błyskiem w oku
Wiedziałem, że wykażesz się inicjatywą pod presją! To dość drastyczna sytuacja, ale wspaniale pokazała, jak ważną częścią naszego zespołu się stałeś.

MYUU
unikając kontaktu wzrokowego
Nie pochlebiaj mi... Wiesz, że mam swoje doświadczenia w kwestii ataków barbarzyńców.

TUNG
poważniej
Tak, oczywiście...
próbując rozluźnić atmosferę
Jestem ciekaw, Myuu, jak udało ci się powiadomić taką dużą grupę żołnierzy. Musieli stacjonować w odległych od siebie miejscach. To nie mogło być takie proste pod ostrzałem, kiedy wszyscy uciekają z centrum na obrzeża.

MYUU
niechętnie
No dobrze, opowiem ci... Wpadłem na pomysł, aby skorzystać z terminala pocztowego i...

Da się słyszeć głos z korytarza.

GŁOS
zdenerwowany
Tung! Tung...!

TUNG
wzdycha
Wybacz mi na chwilę, Myuu...

Zanim Tung zdążył opuścić pracownię, w wyjściu pojawił się właściciel owego głosu, którym był oczywiście Sten - poobijany, zakurzony, z rozciętą wargą.

TUNG
zdumiony
Sten...? Co się stało?
unosi brew
I którędy wszedłeś?

STEN
widząc Myuu, wpada w zakłopotanie
Wszedłem tylnym wejściem... Zresztą, opowiem ci później! Mam sprawę nie cierpiącą zwłoki...!

Nagle do Myuu, Tunga i Stena dołącza zdyszana Draiscra. Dziewczyna dobiega do pracowni i staje tuż obok generała.

DRAISCRA
z trudem
Przepraszam... za ten... brak ogłady, ale... musicie... musicie to zobaczyć!

Bohaterowie prowadzeni przez młodą asystentkę docierają do jednego z okien. Ku ich zdumieniu przed wieżą stoi nieprzebrany tłum Metaregian poprzetykany gdzieniegdzie kupcami z innych planet. Gawiedź wrzeszczy wniebogłosy, usilnie się czegoś domagając.

STEN
zdenerwowany
No masz ci los...
zwraca się do Tunga
Widzisz, to właśnie była ta sprawa nie cierpiąca zwłoki!

MYUU
myśli
Nie podoba mi się to!

TUNG
osłupiały
O co może im chodzić...?

STEN
wzdycha
No tak, ty nie wiesz... Erhamm nie żyje. Zabili go...

TUNG
smutnieje
Ach... Biedny, stary Erhamm.
nieco żywiej
Tylko jaki to ma związek z siedzibą naukowców? Czego oni u nas szukają?

STEN
zrezygnowany
Ja dzisiaj miałem już dość wrażeń. Po prostu wsłuchaj się w te ich okrzyki!

TŁUM
skanduje
Myuu! Myuu! Gu-ber-nator! Myuu! Myuu! Gu-ber-nator!

MYUU
blednie
Tam do licha...!

DRAISCRA
z niedowierzaniem
Doktor Myuu gubernatorem? Skąd ten pomysł?

STEN
od niechcenia
Jakiś prowokator podsłuchał moją rozmowę z dowódcą Pierwszego Oddziału Szturmowego, dowiedział się, że to... że to doktor Myuu wezwał żołnierzy, no i... obwołał go... bohaterem. Reszta poszła z górki.

TUNG
nerwowo przełyka ślinę
O rety...

MYUU
spogląda na Tunga
Jak mogę zostać gubernatorem, skoro nawet nie jestem Metaregianinem?

TUNG
ponownie wygląda przez okno
Nie wydaje mi się, żeby zebranych u stóp tej wieży cokolwiek to obchodziło. Wielu z nich pewnie nawet nie wie, jak ty wyglądasz.

TŁUM

skanduje
Myuu! Myuu! Gu-ber-nator! Gu-ber-nator! Gu-ber-nator!

DRAISCRA
zafascynowana
Psychologia tłumu jest naprawdę intrygująca. Że też wystarczyło słowo jednego człowieka, żeby poruszyć całą tę masę! Imponujące, a jednocześnie budzące obawy...

STEN
patrzy na Draiscrę z niedowierzaniem
Asystentka, tak?

DRAISCRA
zakłopotana
Tak, ale pan Tung mówi, że jedna z ambitniejszych...

STEN
patrząc porozumiewawczo na Tunga
Pan Tung musi chyba mieć rację.

TUNG
nie reaguje na Stena, wciąż patrząc przez okno; mówi do Myuu
Odkąd wymarł ród cesarzy, wybranych przez niebiosa, czynnikiem decydującym stał się wybór Metaregian. Jeśli oni chcą ciebie...
odwraca się do Tsufurianina
...to obawiam się, że musisz się zgodzić.

MYUU
kręci głową
Ależ ja nie mam doświadczenia... Nie tylko w przewodzeniu państwem - także w przewodzeniu w ogóle!
zirytowany
Nie mogę się zgodzić, to niedorzeczne!

TUNG
wskazuje na tłum
Oni nie odejdą, jeśli nie obiecasz chociaż udziału w wyborach. Możemy ufać, że do czasu aż zostaną przeprowadzone, zapomną o tobie...

STEN
nie patrząc na Myuu, lecz zwracając się do niego
Obawiam się, że propozycja Tunga to jedyne możliwe wyjście z obecnej sytuacji. Wybory będą dopiero po pogrzebie Erhamma, który będzie trzeba długo przygotowywać. Zajmie to przynajmniej miesiąc, co powinno wystarczyć na ostudzenie emocji.

MYUU
dyskretnie spogląda na Stena z niechęcią
Hmph...
zwraca się to Tunga
W takim razie... co mam zrobić?

TUNG
spokojnie
Pokazać się i powiedzieć... dajmy na to... "Nazywam się Myuu - to mnie szukacie. Jestem gotów starać się o urząd gubernatora, jeśli takie jest wasze życzenie".

MYUU
wbija wzrok w ziemię
Czy to konieczne...?

TUNG
Im szybciej to zrobisz, tym lepiej dla ciebie.

Myuu niepewnym krokiem podchodzi do okna i wygląda przez nie. Ogrom tłumu przeraża go. Wzrok doktora zdaje mu się płatać figle, gdyż momentami zbiorowisko Metaregian zdaje mu się przypominać Tsufurian albo Saiyan. Naukowiec daje jednak radę względnie opanować swoje emocje. Otwiera usta, ale żadne słowa nie chcą się z nich wydostać.

MYUU
cicho, do Tunga
Ja nie mogę... Nie...

TUNG
początkowo na jego twarzy widać irytację, ale po chwili wychyla się przez okno tuż obok Myuu i woła
Słuchajcie! To jest doktor Myuu! Mówi, że zgadza się, aby wam przewodzić, jeśli tylk-...!

Wypowiedź Tunga zostaje przerwana przez euforyczny ryk tłumu, rozradowanego usłyszanymi słowami. Myuu, widząc i słysząc taką reakcję, bez słowa odwraca się i odchodzi w głąb wieży. Zaniepokojony Tung odprowadza go wzrokiem.

DRAISCRA
cicho, jakby do siebie
To wiele poszczególnych osób, ale teraz są jakby jednym organizmem... Fascynujące!

STEN
niezadowolony, spogląda na Tunga
Sprawy wymknęły się spod kontroli, prawda?

TUNG
wzdycha ciężko
Tak... Myślę nawet, że popełniliśmy duży błąd.

STEN
myśli, patrząc na tłum
Duży...? Powiedziałbym więcej - najgorszy, jaki mogliśmy popełnić.

Wiwatujący na cześć Myuu tłum powoli rozchodzi się do domów. Sten długo odprowadza poszczególne osoby wzrokiem. Dopiero gdy orientuje się, że pozostał sam przy oknie, decyduje się na powrót do siebie. Nie czeka go jednak nic podobnego do spokojnej nocy. Słońce Metaregii spoczywa już za horyzontem.

* * *

Ponad miesiąc później. Myuu siedzi przy biurku i nerwowo stuka palcami w jego blat. Jest ubrany w strój nieco bardziej elegancki niż odzienie naukowca. Zdaje się, jakby na kogoś czekał.

MYUU
rozdrażniony, mówi sam do siebie
Gdzież on się podziewa...? Co się mogło stać? Czyżby stał w kosmicznym korku?!

Rozlega się pukanie do drzwi.

MYUU
zirytowany
Wchodź i nie trać czasu!

Do gabinetu wchodzi elegancko odziany Metaregianin, portier.

PORTIER
bez emocji
To tylko ja, panie doktorze. Jest gość do pana. Wprowadzić go?

MYUU
wzdycha
Długa szata, maska na twarzy, dziwne nakrycie głowy...?

PORTIER
Owszem, panie doktorze.

MYUU
z ulgą
To on... Nareszcie. Oczywiście, proszę go wprowadzić.

Po chwili do gabinetu doktora Myuu wchodzi dobrze znana mu osoba - kapłan Mutchy. Portier przytrzymuje mu drzwi, po czym bez słowa odchodzi.

MUTCHY
rozgląda się
No, no... Nieźle się pan urządził odkąd ostatni raz tu byłem, doktorze... Ile to już było?

MYUU
zniecierpliwiony
Już prawie dwa miesiące... Proszę siadać.
wskazuje ręką na krzesło

Mutchy idzie powolnym krokiem do krzesła. Po kapłanie widać upływ lat. Zestarzał się, jego brwi przyprószyła siwizna.

MUTCHY
żartobliwie
Upływ czasu niestety nie był dla mnie tak łaskawy, jak dla pana, ale wkrótce i tak uczynię sobie nową doczesną powłokę...
jego wzrok przykuwa tabliczka ustawiona na biurku doktora
Oho! Cóż za tytulatura! "Gubernator i Przywódca Regencji Najjaśniejszej Republiki Metaregii"? Proszę opowiedzieć, jak udało się panu to osiągnąć!

MYUU
odpowiada niechętnie
Mówi się po prostu "gubernator". Ta regencja to czysto symboliczna instytucja, mająca przypominać, że Metaregia kiedyś miała cesarza... i tak dalej, i tak dalej...
z większym ożywieniem
Opowiem o tym, jak znalazłem się na tym stanowisku, choć to długa historia, ale najpierw chcę usłyszeć, co słychać w tak zwanym "szerszym świecie", mości kapłanie.

MUTCHY
udając, że nie słyszał ostatniego zdania
Czy przewodzenie tej planecie to ciężka praca?

MYUU
westchnąwszy wymownie
Drogi kapłanie... o dziwo, nie jest to ciężka praca. Funkcję objąłem trochę mimo woli, ale szybko zdałem sobie sprawę, że daje mi ona wiele korzyści. Dzięki niej, łatwiej mogę realizować... pewien osobisty, utajniony projekt naukowy. Krótko mówiąc... łączę to, co pożyteczne dla Metaregian z tym, co pożyteczne dla mnie.
ze sztucznym uśmiechem
Brakuje mi tylko informacji z zewnątrz. Całe szczęście, od tego mam ciebie, dostojny kapłanie. Proszę, możesz zaczynać!

MUTCHY
kiwa głową
Tak, tak... Mam informacje. Pozyskanie ich w tym przypadku stało się bezpośrednią przyczyną mojego spóźnienia. Otóż... znam pewnego kupca, który ściśle współpracuje z Freezą, dzięki czemu dowiaduje się wielu cennych faktów o planetach przez niego kontrolowanych. Niedawno pojawiła się wieść o konkretnym miejscu, na którym niegdyś kazał mi się pan skupiać.

MYUU
z zadowoleniem
Proszę kontynuować.

MUTCHY
jakby ostrożniej
Chodzi mi o Saiyan i zamieszkiwaną przez nich planetę...

MYUU
stuka o biurko z niecierpliwością
Proszę mnie już nie trzymać w niepewności... O co chodzi?

MUTCHY
przełyka ślinę
No dobrze... Zdaje mi się, że to będą dla pana radosne wieści. Mój informator twierdzi...
kontrolnie spogląda Myuu w oczy
...twierdzi, że w ostatnich miesiącach... planeta Saiyan, a wraz z nią również oni wszyscy...
zamyka oczy
...została unicestwiona przez meteor.

MYUU
blednie i wbija się w fotel

MUTCHY
wzdycha i otwiera oczy, ale nie nawiązuje kontaktu wzrokowego z doktorem
Oczywiście, wszyscy się domyślają, że ta historia to bujda i Freeza dokonał tego własnoręcznie, ale nie jest bezpiecznie mówić o tym na planetach należących do jego imperium.

MYUU
ciężko oddychając
Czy... Czy na pewno wszyscy Saiyanie zginęli...?

MUTCHY
odzyskuje spokój
Umm... Nigdy nie możemy być pewni, ale moi informatorzy nie donoszą o żywych Saiyanach, więc osobiście spisałbym ich na straty.
zaciekawiony
Ale... dostali to, na co zasłużyli, prawda? Z naszych poprzednich rozmów wywnioskowałem, że żywi pan do nich wielką urazę...

MYUU
uśmiecha się gorzko
Tak, zasłużyli na to...
odwraca wzrok do ściany
A teraz... czy mógłbym prosić o chwilę samotności?

MUTCHY
zaskoczony
Czy to już koniec naszego spotkania?

MYUU
udając opanowanie
Nie.... Proszę tylko... o chwilę dla siebie.

MUTCHY
wstaje
Oczywiście. Proszę mnie zawołać, kiedy uzna pan, że wystarczy już panu samotności...

Mutchy wychodzi i zamyka za sobą drzwi. Tymczasem Myuu nie jest już w stanie opanować emocji i zaczyna się trząść.

MYUU
przez zęby
"Nie śmiać się, nie płakać, ani nie złorzeczyć"...
wściekle uderza pięścią w biurko i wydaje z siebie stłumiony krzyk
..."lecz rozumieć"...!

* * *

* * *